Sonnet 25: dostluk

 İşte dostluklar bu kadardır, inan ki  solar
Bir dağın ötesinde bir dağ daha ve nice dağlar
Dostlar dağlar nice yüksek olsa birbirini arar
Birinin burnu kanasa ötekinin yüreği sızlar.

Ey benim mavi cepkenli yarim, sen neyimsin
Kalpten kalbe esen belki son  meltemimsin
Oysa nice mektuplar yazar , arardık sorardık
Şimdi, hatıramda  kalan  son bir isimsin. 

Bırak  kenti, bırak çarşıları, vitrinleri bırak
Ne hale düştük, şöyle  dön de bir aynaya bak
Hani yalan denen o nesneyi hiç tatmayacaktık.

Bir gün bütün çiçekler ölür,  insan sonunda yılar
Sade  ebedi aşklar sürer, sonsuza kadar parlar
Hani sevgilim biz birbirimizi hiç unutmayacaktık.