Şu Nevin’in işleri (III)

 Bu ne uyku be Nevin
Bilirsin seni severim
İstiyorum ki artık yataktan kalkasın,
Pencereyi açıp dışarıya bakasın…
Bak, dünyada neler oluyor.

Aslında boşa koyuyorum dolmuyor
Doluya koyuyorum almıyor…
Dünyanın işleri bir tuhaf
Aklı başında insanın işleri gibi değil
Benim aklım almıyor.

Hadi be Nevin
Bilirsin seni çok severim
Çık artık pencereye
Bak artık şu dünyaya

Dünya eski dünya değil
Her ne kadar çiçekler açsa da
Börtü böcek ortaya çıksa da
Ağaçlar en güzel çiçeklerini kuşansa da

Yine de insanların tadı yok.

İnsanlar bir şeyi bekliyorlar
Belki baharı, belki yazı
Belki ayazı, belki yeşil kazı
Nerede onlar?
Sen de hep uyursun
Güzel Nevin, söyle
Uykuda ne bulursun…

Benim gözüm hala pencerelerde
Ve elimde taşlar..

Uyanmadın mı?
İki taş daha…

Nevin, Nevin…
Nerdesin?

Herkes kırlarda
Sen, uyuyan prenses gibisin.

Artık konuşmayacağım
Bekleyeceğim.
Belki senin de uyanacağın günler gelecek
O günleri insanlar hasretle bekleyecek.

İşte o günlerde,
Hakiki bahar gelecek.

Sen geleceksin.

Göreceksin…
O zaman
İnsanlar değişecekler.

Haydi be Nevin
Bekletme bizi
Gözlerimiz pencerelerde
Seviyoruz sizi.