Sudaki izler...

Fonda yine bir müzik, konsantre olmuş beklerken, içli bir sesleniş…

Anlatımların ötesinde, yaşananların gizeminde, yaşanamayanların bekleyişinde…

Çok değil, az değil, değil de değil’ in sessizliğinde, kalanın, gidenin berisinde, söylenenin, söylenmeyenin aşımında, vücudun, ruhun sebebinde…

Nağmeler konuşurken, iç sesler de konuşur, o içe dönüşlerde özle buluşulur…

Sabite olmayan dalgalı deniz git gellerinde ahenkle salınılır, hayalle süslenen vardiyalı yaradılış nöbetlerinde suya yansıyanlar yakamoza dönüşür, ayın çift yüzünün ardına geçişlerde ruh mabedi onurlandırır…

Kibar, zarif, naif dokunuşlarla aşk damıtılır, damıtılan anlardan kor alevler har alır, sevgi küllerinden kömürler lal kalır, gecelerin karanlığında eller yakarır…

Yazılamayan, yazılan, söylenemeyen, söylenen denklemlerde beyaz güvercin kanat açtırır, dünya tüm ahalisiyle kulak kabartır, tüm mevcudat simli ve sırlı kayıtlarla hücreleri canlandırır, sebepli, sebepsiz neticelerde akıl usa şahlanır, bitişler ve başlayışlar döngüye gebe kalır…

Hayatın yaşama ağır aksak yetişmesi ile nehirler su taştırır, yatakları inciler donatır, tuzlu, tuzsuz anlara tat tat bal karıştırır, geniş yelpaze tokluklara açlıklardan doygunluk bırakır, cihanın konmaya değil uçmaya yönelik sevdasını efkarlandırır, bu böyle bir çalgının ana aştırdığı yaşamsal romanıdır…

Gelir gider, gider gelir…

Bir var olur, bir yok olur…

Sebepli sebepsiz yanar yanar kavrulur…

30.04.07

Işık (Carolina Özgün)