Var; yok..

Bir başlığa ihtiyacım var, bir konuya, bir savunuşa ya da belki bir sunuşa.

Bir ilkeye ihtiyacım var, bir hedefe, bir karara ya da belki bir avunuşa.

Sorgulayan yanıma talebim var, bari bir şeye az da olsa kızasım var, alınasım var, anlamayasım var. Var, üstüne gidesim var, bu denli sakin ve mutlu kalış halimi bir dürtükleyesim var. Bir kez olsun başka gözün ne gördüğünü görmeyip hak vermeyesim var, en azından bir kez dertlenesim var. Şöyle karaları bağlayıp, acıya sarınasım var.

Hala insanmışım diyebileceğim canımı acıtacak bir içsel dokunuşa ihtiyacım var, oysa güzellik ve anlayış görmekten başka bir şey anlayamaz yaşayamaz olmuş yanımı ağırlamaktan, bıkmadığım sıkıntıdan sıkılasım var.

Terslerinden gittiğim, sonundan başa sardığım, sonu başa bağladığım tüm deneyimlerin başından başlayıp sonunu bilmeyesim var, sezmeyesim var, görmeyesim var…

Bekleyişim olsun diyesim var, var da asıl olan, bu halden bir halt değişmeyecek olan var… Geç artık çok geç, akan sulardan geri dönmeye, zamanı geri almaya tokluğum var, iyisi mi benim yine yolumda yürüyesim ( var, yok) … Yoklarda varlıklar, varlıkta yokluklar ile savrulasım ( var, yok )…

Anlardan çalınan anlara hapsolasım var, var da yok var…

05.05.07

Işık ( Carolina Özgün )