Şükür Allahıma

Yırtık lastik pabuçları
Yağlı şapkası arasında
Kupkuru bir adam.

Çaresizlikten
Sıkışıp kaldığını fark etmeden
Şükretti Allah’ına.

“Şükür Allah’ıma” dedi.
Neye muhtacız.
Eskiden böyle miydi?
Şimdiki sefaletine
Üzülmemek için
Geçmiş sefil günlerini
Avuntu yaptı.
Güzel yaşadığını zannederek.

Anlatmaya koyuldu
Yaşantısını.
Bir sofra yaptı
Yaşadıklarından.
Etlisi
Tatlısı
Tuzlusu.
İle.
Sundu önümüze
Ağzı sulanarak.

Patlak gözüne
Kırık dişine
Yırtık kulağına
Guruldayan karnına
Bakmadan.

Geceleri acından kıvrandığını unuttu
Pireden kaşındığını unuttu
Önündeki ayıbını kapatamadığını unuttu.
Delikti önü gibi arkası pantolonunun.
Unuttu.
Doktora gidecek parası olmadığını unuttu.

“Şükür Allah’ıma” dedi.
Ağzını yamarak
Ekmeksiz
İlaçsız.

Yoksulluğun arkadaşlığına kanarak
Hayatı böyledir sanarak
Cennete gideceğine aldanarak

Yağlı şapkası
Yırtık pabuçları arasında
Sallanan bedenini sürüklercesine
Yürüdü.

Son Nefesini verir gibi.
Canı gönülden
“Şükür Allah’ıma” dedi.

18.10.1981/ERMENEK