Tanrı Nerede?

Mis gibi bir hava, pırıl pırıl parlayan güneş, her  türlü renk, çeşitlilik ve güzellikle insanlığa “ Merhaba” diyen bir gün başlıyor her sabah.

“Bak bugün de gün, aydın!” diyor her sabah bıkıp, usanmadan...

Muhteşem bir görsel şölenle doğuyor ve batıyor güneş her gün...

Toprakta yeşeren binbir çeşit çiçek, yararlı ve şifalı bitki, sebze ve meyve ile...

Aynı saatte gün doğuyor, aynı saatte akşam oluyor yaşadığımız yerde.

Nefes alıyoruz, soluduğumuz havanın içindeki  oksijen sayesinde.

Bütün evren her an  akıl almaz bir düzen ve intizamla işliyor  milim oynamadan.

Her an yeni bir canlı var oluyor ve yok oluyor.

Var oluş  öyle renkli, öyle çeşitli ve o kadar muhteşem ki!

Sürekli yenilenen, kendini devam ettiren bir oluş ve akış içinde her şey.

Bütün bu güzellikler başta insan olmak üzere her türlü yaratılan için var edilmiş ve ediliyor.

Hepsini acımasızca yok eden, tahrip eden, her doğan günü karanlığa çeviren kim?

Tanrı mı?

Bir kamyona binip, tanımadığı yüzlerce masum insanı çiğneyen, silahla tarayan Tanrı mı?

Üstüne bombayı bağlayıp, kendini patlatan, tanımadığı yüzlerce masum insanı havaalanlarında, meydanlarda, sokaklarda katleden kim?

Toğrağa, havaya, suya zarar veren kim?

Farklı ırk, biçim ve renkte yarattığı kendi çocuklarına zulüm eden, insanlığı birbirine kırdıran kim?

Tanrı mı...?

Bütün felaketlerde, haksızlıklarda, acılarda insanoğlu başını yukarı kaldırıp soruyor:

Tanrım var mısın?

Neden sessiz ve tepkisizsin?

Madem Tanrısın neden engellemiyorsun?

Neredesin?

Tanrı her yerde, her an burada ve her an konuşuyor.

Duymayan, gök yerine çevresine ve daha önemlisi içine bakmayan, düzelmeyen biziz!

Bütün dinlerde ve dillerde insanlığı şeytanla  uyaran O!

İçimizdeki şeytanı yaratan da, ona yenilen de biziz.