Tesadüf (son)

Genç kız o gece uyumamaya kararlıydı ve sadece adamla yemekte geçirdikleri zamanı düşünmek istiyordu.

Birkaç saat sonra telefonu çaldı, arayan adamdı.

Sabah acil olarak Ankara’ya dönmesi gerektiğini ve mutlaka gitmek zorunda olduğunu söyledi.

Genç kız ne diyeceğini bilemedi, şaşkındı.

‘Önemli bir şey olduğuna eminim, umarım kötü bir şey değildir’ dedi.

İhtilal öncesi günlerdi.

Adam uzun bir süre genç kızı aramadı belki de arayamadı.

Tesadüfler gizemlidir ve anılarda kalmaya mahkumdur her zaman.

Genç kız bu adama aşık olmuştu hem de olmayacak bir anda.

Aradan birkaç yıl geçti, genç kızın zor geçirdiği yıllardı. Adamı unutmak için çok fazla mücadele etmişti yüreğiyle. Hiç aranmamıştı.

Daha sonra evlenmiş ve bir oğlu olmuştu.

Bir gün iş yerindeyken telefon çaldı, açtığında duyduğu sesi hemen tanımıştı. O adamdı arayan.

‘Nasılsın’ dedi içten bir sesle ve neler yaptığını sordu genç kıza.

Ne diyebilirdi ki, gerçeği söylemek zorundaydı.

‘Bir oğlum var üç yaşında’ diyebildi.

Buruk bir sesle adama sadece bu cümleyi söyleyebildi.

Sonrasını hatırlamıyordu.

Aslında beklemekle geçen yılları çok iyi hatırlıyordu.

Sadece tesadüfler diye düşündü. Böyle olması gerekiyordu belki de,

Belki de tesadüflerdi yolumuzu çizen yaşamda.

Belki de yaşanması ve tatmamız gerekenleri tesadüfler belirliyordu.

Ve tesadüfler her zaman mutlu son değildir.