Tutsak

Umutsuz düşlerimin vefa bilmez kadını
Çok vurgunlar yedim ben her anışta adını
Ne aklımdan silindin ne gönlümü terkettin
Ne de duydun ruhumun dinmeyen feryadını

Gözlerinde tutsağım, varlığında haleyim
Kaderine ram olmuş bir garip divaneyim.
Kalbimi berdel ettim de ben senin uğruna
Şimdi narında yanan çaresiz pervaneyim

II
Kırdın kalbimi sırça misali en ince yerinden
Bağbanımı harap ettin, yaktın beni ta derinden
Sen parçaları süpürüp götürüp atsan da çöpe
Kalp sevgi kaynağıdır kaybetmez bir şey değerinden

Resim: baygri.com