Tutun hayatı...

Gecenin tam ortası...

Yıldızlar düşüyor üzerime...

Bulutsuz gece mavisi...

Hani, sokağa çıkıp koşsam, yoruluncaya kadar, nefesim kesilinceye kadar... Koşsam...Koşsam...Koşsam...

'Hayat, ey hayat, seni yaşamayı seviyorum' desem. Haykırsam avaz avaz, herkes duyuncaya dek, sesim kısılıncaya dek...

Şarkılar söylesem, en neşelisinden, en dokunaklısından... Pencerelere çıksa insanlar, sokaklara dökülse...

Herkes tutsa hayatın bir ucundan. Bir ucundan tutup yaşayabilse herkes... Kimin yükü ağırsa paylaşsak, kimin gözünde yaş varsa silsek... Kimin acısı varsa dindirsek... Kim üşümüşse sarılsak...

Olmaz mı? Düş mü? hayal mi? Delilik mi?

Tutun hayatı kayıp gitmesin elimizden... Sıkı tutun ki, bir sabah uyandığımızda bomboş kalmasın ellerimiz. Düşünce saçlarımıza gümüşten tel;

Bir dolu sevgi olsun, doyasıya tadılmış... Bir dolu dostluk olsun, unutulmamış... Bir dolu iyilik güzellik olsun, acıtmamış, ağlatmamış... Bir dolu yaşamışlık olsun, dolu dolu...

Tutun hayatı, tutmazsak kayıp gider, uçup gider... Kayan bir yıldızdan bile daha hızlı...