Utanıyorum

Yazılar, sessiz direnişler, aynı pankartları farklı dillerde taşımalar, konuşmalar, üzülmeler, sızlanmalar hep aynı. Değişik hiçbir şey yok. Biz onbinler tek vücut olduk. Aile değerlerimizin, gençlerimizin, çoçuklarımızın, geleceğimizin ve ülkemizin daha fazla sömürülmesini istemiyoruz. Yıllardır dinlediğimiz palavralardan sıkıldık ve bir çığlık olsun istedik karanlık yarınları kesen.

Binlerce işsiz gencimiz var ve üstelik çoğuda üniversiteli. Bir işe yaramak insanın en büyük yaşama sevincidir, içinde biriken sonsuz enerjiden bir şeyler üretmek. Kahve köşelerinde veya kendini bilmez küçük beyninin cehaletle sarılı odacıklarında hükmedecek sübyan arayan fırsatçıların, pervasızca ekmek arası esrar satan insanlık dışı yaratıkların oyuncağı haline gelip yok olup gidecek, "ayakta duruyorum" sanacak binlerce genç.

Lütfen birileri bunlara yeni ufuklar açsın. Yoksa kendinin birey olduğunu ispatlayamayan gençler bu pisliklerin elinde heba olup gidecekler. İnsanı insana kırdırmayın. Anadolunun beşiğini sallamaya uzanan eller ne zaman yorulacak?

Hrant Dink, 20. yüzyılda olmaması gereken olmuştu. Dünya hızla dönerken insan beyni bu hıza yetişemedi sanırım. Yetişenler de bu çarkın vahşi yaratıklarına kurban gidiyor. Utanıyorum. Huzur içinde uyu.