Yahya Kemal Beyatlı ve Nazar Şiiri

- Mavi Gözlüm -V- şiirimdem,
- Bir dilek tut mavi gözlüm bugün ayın ondördü, mısralarından yola çıkarak; hicri takvimde ki aylardan, Dolunay'ın ayın ondördüncü gününe rastlaması ve bütün güzelliğini gökyüzünde sergilemesi ile ortaya çıkmıştır. Güzelliği vurgulamak için söylenmiştir.' Şiirlere ve türkülere konu olmuştur.

- Önemli edebiyetçılarımızdan ve şairlerimizden Yahya Kemal Beyatlı'nın ''Nazar'' adlı şiirinde bunu görebiliriz. Şair sanatta, edebiyatta milli , manevi değerlere ve klasik şiirimizin temel özelliklerine bağlı kalmıştır.

- Edebiyatımızın mihenk taşlarından Yahya Kemal Beyatlı'yı kısaca tanıyalım. 2 Aralık 1884 yılında Üsküpte doğdu, 1 kasım1958 öldü. Asıl adı Ahmet Ağah'tır. İlk öğretimini Üsküp'te tamamladı. İstanbul'da Vefa Lisesini biitirdi.ll. Abdülhamit yönetimine karşı muhaliflerin yanında yer aldı. Paris'e gitti. 9 Yıl Fransa'da kaldı. Siyasal bilgiler okurken hocası Albert Sarrell'in etkisinde kaldı. Divan şiiri üzerinde yoğunlaştı. 1913'te İstanbul'a döndü, Darülfünun'da Edebiyat ve Tarih dersleri okuttu.

- Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin en büyük temsilcilerinden birisidir. Şiirlerini Aruz vezni ölçüsünde yazmıştır.

- Şiirlerinden bazıları şunlardır: Bir Başka Tepeden- Aziz İstanbul- Endülüste Raks- Eylül Sonu- Itri- Düşünce- Nazar- Ok- Rindlerin Ölümü- Sessiz Gemi- Siste Söyleşi. Kitapları; Ezansız Semtler- Kendi Gök Kubbemiz- Aziz İstanbul.

''NAZAR''

Gece, Leyla'yı ayın ondördü,
koyda tenha yıkanırken gördü.
''Kız vücudun ne güzel böyle açık!
Kız yakından göreyim sahile çık!''
Baktı etrafına ürkek, ürkek
Dedi: '' Tenhada bu ses nolsa gerek?''

''Kız vücudun sarı güller gibi ter!
Çık sudan kendini üryan göster!''
Aranırken ayın olgun sesini,
Soğuk ay öptü beyaz ensesini,
Sardı her uzvunu bir ince sızı;
Bu öpüş gül gibi soldurdu kızı.

Soldu, günden güne sessiz , soldu!
Dediler hep: '' Kıza bir hal oldu''
Ta içindendi gelen hıçkırığı,
Kalbinin vardı derin bir kırığı.
Yattı, bir ses duyuyormuş gibi lal.
Yattı, aylarca devam etti bu hal.

Sindi simasına akşam hüznü,
Böyle yastıkta görenler yüzünü.
Avuturlarken uzun sözlerle,
O susup baktı derin gözlerle,
Evi rüzgar gibi bir sır gezdi,
Herkes endişeli bir şey sezdi

Bir sabah söyledi son sözlerini,
Yumdu dünyaya ela gözlerini;
Koptu evden acı bir vaveyla,
Odalar inledi: '' Leyla, Leyla !''
Geldi koy kızları, el bağladılar..
Diz çöküp ağladılar, ağladılar!

Nice günler bu seametli ölüm,
Oldu çok kimseye bir gizli düğüm;
Nice günler, bakarak dalgalar,
Dediler: '' UĞRADI LEYLA NAZARA !''