Yalnızlığın sıcaklığı!

Sevmiyorum artık ne çiçekleri ne de böcekleri
Martılara simit atmak gelmiyor içimden
Seni sevmenin cezasını veriyorum kendime
Soğuttun beni mutlu olmak hevesimden

Bende artık o eski benden eser kalmadı
Taş kalpli birisi olup çıktım senin sayende
Gönül bahçemdeki gülleri kökten budadım
Diktiğim kaktüsler yeşeriyor onların yerinde

Çarem yok kapılıp gideceğim bahtımın rüzgarına
Bilmediğim ufuklara doğru yelken açacağım
Yalnızlığımın sıcaklığı henüz soğumadan
Geride bıraktıklarıma bakmadan kaçacağım