Yalnızlık çekiyorum

Geceleri yalnız kalıyorum
Sofrada karşıma estetik adına
Su dolu bir bardak koyuyorum
Titriyor masa yavaşça, sessiz!
İçim titriyor, kendime geliyorum
Karşımdaki bardak ağlıyor
Üzülüyorum

Her akşam yalnız yürüyorum
Karşıdan gelenlere baksam da
Sadece kaçamak bir bakış alıyorum
Yere bakıyorum zor olsa da
Çünkü arkama bakamıyor
Korkuyorum

Belli belirsiz satır aralarında gizli dünyam
Ben bile çözemem bunu, biliyorum
Etrafımda büyük bir izdiham
İğne atsam yere düşmez
Yalnızlık çekiyorum

kagan