Yalnızlık el sallamaz hiç kimseye

El sallamadılar

Birer birer

Yalnızlıklarına çekilirken

Gün, gözlerinde geceye döndü.

Vedasız, sessiz…

Düş bahçelerinin sakinleri

Ne zaman gittiler?

Sahi, şimdi nerededirler?

Pembe kelebeğin ipeksi kanatları

Kuştüyü yalnızlıklarda çırpınıyor.

Deniz yorgun, hüzünlü…

Samanyolu saklanmış

Yakamozlarda…

Kimse sahiplenmedi yalnızlığı

Basmadı bağrına,

İğreti kaldı yaşamın kıyısında!

Giderken yolcu edeni de olmadı.

İşte o günden beri

Yalnızlık,

El sallamaz oldu hiç kimseye!

      HARİKA UFUK