Yalnızlık

Biraz kendi cehaletimi gidermek, biraz da son zamanlarda oluşan biyografi okuma merakımdan fakat çokça geçen sene İstanbul'da gördüğüm serginin üzerinde bıraktığı etkiden olacak, Picasso'nun hayatı ve yapıtlarını özetleyerek anlatan kolay okunan bir kitap aldım. Okudukça resmi bilmediğinizden ötürü bir zaafiyet hissetmiyorsunuz tam tersine yavaş yavaş bir şeyler öğreniyorsunuz.

Picasso'nun dahi olduğunu biliyordum, fakat 14 yaşındayken sanat akademisinin bir aya yayılan tüm sınavlarını bir günde bitirip seçici kurulu kendisine hayran bıraktığından haberim yoktu. Okudukça gerçekten çok etkilendim. Özellikle yapıtlarını satmayı reddedip Paris'de açlık içinde yaşadığı günler olduğunu bilmezdim. O kadar ki arkadaşı ile bir oda tutabilmişler. Birisi gündüz çalışıp gece uyurken diğeri tam tersini yapıyormuş. Bazen yiyecek hiç bir şeyleri olmuyormuş. İki kişi bir sosisi paylaşıyorlarmış ve bu tüm günlük öğünlerine eşitmiş.

Özetle dediğim gibi, bir dahinin hayatında böyle bir dönem olması beni çok şaşırttı. Her şeyin ne kadar da kolay olmasını istiyordum ben oysa. Ne zaman yeni bir şey öğrensem -vallahi gösterişten değil- hemen etrafıma anlatmayı çok seviyorum. Eve gidince babama anlattım. Telefon ettim arkadaşıma anlattım. Sonra iş yerinde kahvaltı ettik dün sabah ve gaflete düşüp arkadaşlarıma anlattım (yeri gelmişti) ;

"Bazı şeyler uzaktan ne kolay gözüküyor" dedim. "Biz ofis insanları için sanatçılar, gezginler ne kadar da özgür, ne kadar da kıskanılacak hayatlar yaşıyorlar. Oysa çok ağır bir bedeli var bu hayatın" diyip açlık sınırında çalışan Picasso' dan bahsettim. Sadece iki cümle ve toplamda 20 saniye süren bbir konuşmaydı. Önce bir sessizlik oldu, sonra birisi dedi ki,

"demek aç karınla çalıştığı için o resimleri yapıyormuş."

Güldük.

HA HA HAAAAA. HA HAAH HAAAAYYT. En çok ben güldüm. Bağıra bağıra güldüm. Gaflete düşüp de böyle bir şeyden bahsetebilme saflığıma ve kifayetsizliğime güldüm. Gülünmesini amaçlamadan bir şey anlattığınız zaman kahkahalarla karşılanmak ne kadar kötü. Lafınızı çeviren kişi sizi bir şekilde aşağılamış oluyor. Gülünen sizin iyi niyetinize dönüşüyor...

Bazı şeyler hiç bir zaman değişmiyor. Mitoloji de babalarını öldürdükleri için yaşamlarının sonunu kadar dipsiz kuyuya su taşıma cezasına çarptırılan kızların yaptığı gibi, ben de yıllardır sonu olmayan bir kuyuya su taşıdığımı fark ettim.

Bazı şeyler hiç değişmiyor. Ellerim cebiimde oyunu bırakıp eve döndüğüm bir gün hatırlıyorum. Pencereden izlemiştim arkadaşlarımı. Sanki o günü hergün ama hergün yeniden yaşıyor gibiyim.

K.

resim; picasso -don-quichote-