Yalnızlıklar kayığı

Yine eskisi gibi idi yorgun İSTANBUL
Sabaha karşı sisli, dumanlı
Ayasofya garipti ben ise ağlamaklı.
Süzülürdü bir dans edasında yanlızlıklar kayığı.
Sarhoş eden dalgalar vururdu etrafına,
Beraberinde martılar, balıklar uzaklardan ezan sesleri,
Dalgalar eşlik ediyordu sanki yanlızlıklar kayığına
Ne yanlız kalıyordu kayıklar ne de martılar.
Bir başka güzeldi gün doğumu,
Kayıklar türkü tuttururdu bir konser havasında,
Martılar orkestra, balıklar dinleyici,
Güneş iyice yükselirdi yaz günlerinde,
Kayıklar ağlaşırdı bir yağmur tanesine,
Yanlız kalanlar hüznüne, kederine,
Ağlamaklı bir lisanla,
Ömürlerinin son kalan kısımlarında,
Dalgalara söylerdi vasiyetini.

Yanlızlıklar kayığı olmadı ki hiç mutlu,
O bir dertli, dalgalar ise suskun.

UFUK EKEN