Yarının kararsız yetişkinleri!!

Daha güne başlamadan,kahvaltıda ne yesem acaba ile başlarız karar mekanizmamızı çalıştırmaya.
Günlük koşuşturmalar arasında,belki de yüzlerce karar veririz...
Kimi kararlarda daha çok kafa yorar her şeyin en iyisini yapmak isteriz,tereddütlerimiz bizi bezdirir!
Onlarca yıl sürdürdüğümüz hayat mücadelemiz sonrasında yine bitmez karar verme kararlılığımız!Korkularımız bizleri hiç yanlız bırakmaz!
Bu defa da günlerimizin neredeyse tamamını,çocuklarımızla ilgili kararlara tahsis ederiz!

Kendimizi unutur,onların gelecekleri korkusunu çok yoğun bir şekilde yaşarız!

Üniversitede hangi bölümü tercih etmeli,sonrasında hangi işte çalışmalı,evlenme zamanı geldiğinde nasıl biriyle evlenmeli?

Ben aslında Tıp okuyacaktım,aaah o babam yokmu,illede sağ kolum olacaksın demeseydi!

Seninle evlenirmiydim hiç,ahhh o annem diretmeseydi!

Çekeceğiz çaresiz ne yapayım,kırsamıydım onları?

Bu serzenişlere hiç te yabancı değiliz..

Aslında farkında olmadan bir çok aile bugünün kararsız çocuklarını,yarının kararsız yetişkinleri olarak yetiştirecek davranışlar sergilemektedir.

Daha küçücüklüğünden itibaren çocuğunun hangi yemeği yiyeceği,hangi kıyafeti giyeceği konusunda dahi ona fırsat tanımayan anne ve babalar çocuğundan kolaylıkla karar vermesini bekleyemez.

Ya da çocuğunun aldığı her kararı ve eylemi eleştiren,onun tüm kararlarına müdahale eden aileler bir süre sonra hiçbir konuda karar almayan bir bireyle karşılaşırlar.

Hatta bu çocuklar,ailesinin müdahalelerinden bunalıp onların onaylamadığı kararlar veren insanlar olabilirler.

Kendileri için faydalı gördüğümüz kararlara alacağımız cevap,babam,annem çok baskıcı,bense özgür ruhlu bir insanım isyanları olabilir!

Karar almakta güçlük çekmeyen, verdiği kararların sorumluluğunu taşıyabilen kendinden emin bir çocuk istiyorsak eğer!

Hayati önem taşıyan konular dışında,bırakalım kendi kararlarını kendileri alsınlar.

Ve ödemesi gereken bir bedel varsa ödesinler demeliyiz.

Sizin verdiğiniz bir karardan dolayı sürekli sizi suçlayan mutsuz bir evladı hiçbirimiz istemeyiz mutlaka.

Geçenlerde yakın bir dostumdan,oğlunun hata yapması,iflas etmesi için dua eden bir babanın hikayesini dinlemiştim.

Babanın,kendisini kınayanlara verdiği cevap çok enteresan gelmişti bana!

Mutlaka hata yapmalı ki ileriki yaşamındaki alacağı her karar da temkinli davranmayı öğrenmeli!

Ve ben,sonrasında rahat etmeliyim!!!!!