Yaşam öldüğünde değil; umudunu yitirdiğinde biter...

Ne zaman bir şarkıya başlasam...
Bir kaç nota... ardı gelmiyor bu aralar aklıma...

Bazen denize açılayım diyorum içimde çocuksu delice bir hevesle...
"Haydi" diyorum kendime "Yelekenler fora" ...
Ama ardımdan esmeli ki, ilerleyeyim...
Rüzgar bu ya... duruyor işte tam o anda...

Ne zaman bir anahtar bulsam kıyıda köşede bir yerlerde...
Fii tarihinde kilidini kaybettiğim, o eski sandığıma uyar diyorum belki bu defa,
Nafile boşa dönüyor o da...

Ehh en iyisimi güneşliyken şu hava çamaşırları sersem diyorum bare arka balkona...
Tam asıyorum; bir rüzagar çıkıyor, ardından yetmez gibi bir de fırtına...

Bir kapı gıcırdısı duyorum, bahçe tarafından bu defa...
Mırıldanıyorum sevinçle daha o anda: "Umarım gelen postacıdır...neşeli bir haber getirir şimdi o bana"
Koşar adımlarla ve içimde hala umutla, varıyorum bir çırpıda dış kapıya...

"Sonunda" diyorum... "İşte elinde bir zarfla... bak oldu bu defa..."
Uzatıyor zarfı , heyecanla açıyorum daha orada kapağını:
O da ne? İçinde, çıkmaz mı vergi borcu ihbarı....

Haydi diyorum bare oyalanayım..
iki söyleyip bir güleyim,
Az biraz olsun, şu efkarlı havayı dağıtayım ...

Gidiyorum komşuya,
Onda da kapı duvar bu defa...

Bakıyorum ki evde yoklar...
Dönüyorum bende kendi evime...
Aklımda gidilmemiş yerler...
Cebimde söylenmemiş sözler...
Ama içimde nedense hala sebepsiz bir umutla...

Balkondaki çamaşırlarım, ıslak oysa hala...
Uzanıyorum ben umursamadan yatağıma...

Gözlerim yıldızlarla boyadığım tavanda...
Baş ucumda, eski işe yaramaz bir anahtar...
Çekmecedeyse bana gelen, sadece ödenecek makbuzlar...

Aklımdaysa hala; bu aralar hep o başlayıpta bir türlü bitiremediğim mısralar...
Ama dur bir dakika oluyor galiba bu defa...
Başarıyorum bunu olsun sonunda...

Seviniyorum çocuklar gibi; bu gün şimdi bu ufak anımsamayla bir mucizeyle bitecek diye sonunda....
Ve gözlerim yıldızlarla donattığım gece mavisi tavanda hala,
Görüyorum; soluyor olsa da penceremde gün, umursamam ki artık ...
Mutluyum, gülüyorum kıskıs...benim de bir şarkım olsun, var artık:

"Elem acı ve keder,
Bir günde hepsi geçer,
Hayat dudaklarda mey
Yaşamak ne güzel şey,

Ümidini hiç kırma,
Boşver sen aldırma ,
Hayat dudaklarda mey,
Eğlen oyna durma hey,
Yaşamak ne güzel şey

Bakarsın en acı gün
Yarın olur bir düğün,
Tanrı böyle istemiş,
Kullarım gülsün demiş,

Taa milattan bu yana
Acırlar ağlayana,
Hayat dudaklarda mey,
Yaşamak ne güzel şey..."

Ve şimdi; sımsıcak ve kocaman bir gülümseme... yükseliyor yüreğimden gözlerime...
Ordanan yayılıyor önce yüzüme, ardından da tüm bedenime...

Gülebiliyorum...
Çünkü biliyorum ki ben : "Yaşam öldüğün gün değil; umudun yitirildiğinde, biter"


Sevgi ve ışıkla
Ayna
13.04.2007

*Yukarıda ki mısralar Sayın Fecri Ebcioğlu'nun "Yaşamak ne güzel şey" isimli parçasına aittir.

Fotoğraf: http://www.deviantart.com