Yaşanmış ramazan geyikleri -6-

Dedik ya teravih yirmi rekattır ve teamül olduğu şekilde, dört rekatta bir selam verilerek beş parçada kılınır. Ancak bu bir dini kaide değildir. İki rekatta bir de selam verilebilir, on rekatta bir de.

Birkaç ramazandır, on beş-yirmi kişilik bir grup oluşturmuş camii camii geziyorduk teravihlerde. Namaz çıkışlarında da bir yerlere oturuyor, çay içiyor ve muhabbet, sohbet ediyorduk. Ekipte bir arkadaşımız vardı ki sesi çok güzel, musikişinas, mızraplı tambur çalar ve aynı zamanda şarkı ve ilahi besteleri yapardı. Bu arkadaş da hangi camiye gidersek orada müezzinliği yapıyor ve gittiğimiz camiin cemaatına da farklı uhrevi tatlar yaşatıyordu.

Bir akşam yine şehrin camilerinden birine gittik. Camii imamı, namazı oldukça seri kıldıran bir hoca efendi idi. Yatsı bitti, teravih başladı ve ilk dört rekattan sonra selam verdi. Normalde, müezzin salavat-ı selam getirip tekrar namaza devam edilmesi gerekirken bizim arkadaş önce bir Itri tekbiri, arkasından da kendi bestelerinden uzunca bir ilahi patlattı. Mahalle camiinin cemaatı dönüp dönüp müezzine bakıyor ve şaşkınlık, memnuniyet ve meşk dolu bir atmosfer cereyan ediyordu. Ancak imam efendi aynı fikirde değildi sanıyorum.

Tekrar namaza kalkıldı. Hoca, seri bir şekilde bir başladı namaza, selam verdiğinde on altı rekat bitmiş, kimsede derman kalmamıştı. Evet, kalan on altı rekatın tamamı bir batında hallolmuştu.

Namaz sonrası dayanamayıp hocaya sorduk: “Hocam hayırdır, ilk dörtten sonra bir selam verdin, sonra nefes aldırmadan sonunu bulduk vallahi?”

İmam efendi pişkin pişkin gülüyordu: “Ne yapalım muhterem, tulum çıkardık.”