Yeter artık, akıttığımız kan arkadaş

Dün kara toprağa verilen on şehidimize Allah’tan gani gani rahmet diliyorum. Başta ana, baba, kardeşleri olmak üzere tüm sevenlerine ve silah arkadaşlarına baş sağlığı diliyorum.

Ancak, kanayan yüreğimle bu güne kadar lanet olasıca bu teröre çözüm bulamayıp çok ve boş konuşanlara da söyleyecek çok sözüm var. Onlarda söyleyip yazacağım sözlerimi, yıllardır şehitlerin acısıyla yaralanıp kanayan yüreğimin acısından anlasınlar istiyorum.

Ölen yavrularımızdan akan kanın acısı yüreğime oturdu. Bu gün beni mazur görün. Bu yazıyı üç kere kaleme aldım. Üçünde de hıçkırıklara boğulup ağlamaktan doğru dürüst düşünüp yazamadım.

Ama ağzı olan herkes bu ülkede her gün her şeyi konuşup her şeyi yazıyorlar.

Ne yazık ki bu güne kadar hepsi de boş konuşup boş şeyler yazıyorlar. Boş şey konuşup boş şey yazanlarda maalesef yıllardır hiçbir çözüm üretemiyorlar.

Susmaları gerekirken de hala konuşuyorlar. Konuştukça da güven kaybedip gözümüzden, gönlümüzden kaybolup batıyorlar.

Çünkü benlik içerisinde dirayetsiz, bencil ve beceriksiz bir şekilde yaşıyorlar.

Nedeni de; demokrasiye uymuyorlar. Demokratik yaşamıyorlar. Dolayısıyla kendilerine demokrat olanlar, hep başkalarına karşı kral oluyorlar.

Kral olunca da, ister istemez benlikleri öne çıkıyor. Ve bencil oluyorlar. Bencil olunca da kendi menfaatleri öne çıkıyor. Ülkenin ve vatandaşın menfaatleri geride kalıyor. Dolayısıyla insan hak ve hukukuna dayalı demokratik çerçevede evrensel bir hayat tarzını yaşamıyorlar.

Demokrasi ve demokratlığa yakışmayan bu davranış biçimiyle de yaşarlarken hep kendi işlerine geldiği gibi hareket edip davrandıklarından terör denilen lanet olasıca belada bir türlü ülkenin üzerinden sıyrılıp atılamıyor.

Halbuki; demokrasiyi tam anlamıyla içlerine sindirip demokrat yaşasalar. Ülkemizde sorunlar birden bire çözülmese de zamanla azalıp kaybolacaktır. Aynı zamanda da ülkede üretim patlaması da yaşanacaktır.

Demokrasi; Bireylerin ve kurumların farkındalığına dayalı, duyarlılık içinde yaşanılan rejimin adıdır. Eğitimle gelişip olgunlaşır. Cehaletle yozlaşıp bozulur.

Farkındalık duygusu ise; insanın paylaşımcılığını oluşturan en yüksek bilinç seviyesidir.

Bu tanımlamadaki şekliyle yaşanıp yaşatılan demokrasi, ister istemez ülkedeki bütün sıkıntıları sırasıyla çözecektir.

Ama ne yazık ki, bizi yönetenlerin benlik ve bencilliğinden ülkemizde bu hal bir türlü yaşanamamaktadır. Yaşanmayınca da başta terör olmak üzere hiçbir sorun doğru dürüst çözülememektedir.

Halbuki;

Bu ülkede lanet olasıca teröristlerden sayı olarak, milyonlarca kat biz fazlayız.

Bu ülkede lanet olasıca teröristlerden her bakımdan biz daha çok güçlüyüz.

Bu lanet olasıca teröristlere destek veren dünya milletlerinden, bize destek veren dünya milletlerinin sayısı çok daha fazla.

O halde, neden bu oluk, oluk akan evlat kanı durdurulamıyor?

Neden yıllarca süren bu terör belası, çözülüp bertaraf edilemiyor.

Bu işte bir sıkıntı, bir çözümsüzlük var.

Her şeyden önce bunu düşünüp çözmemiz gerekmez mi?

İşte gerekir diyenlere cevabım. Her şeyden önce benlik ve bencillikten kurtulalım. Boş lâfları ve boş umut olmayı bırakalım. Hayatın gerçeklerine dönelim.

Cumhuriyet ve Demokrasi çok iyi öğrenip sahip çıkalım. Krallığı bırakıp, demokrat olup demokrat yaşayalım.

Sonra da vatan ve millet yararına çalışıp çabalayıp iş yapalım ki, kaderimizde bize yardımcı olsun. İyi kaderi yakalayıp, kötü gidişattan, kötü kaderden tez kurtulalım.

Yeter ki, bir oy uğruna; Cumhuriyeti, demokrasiyi, insan hak ve hürriyetine dayalı hukuk çerçevesi içerisinde yaşanılıp yaşatılacak olan demokratlığı, vatanı ve vatandaşı satıp aldatıp kandırmayalım.

İşte terör ve teröristin en büyük panzehiri budur.

Bir kez daha tüm şehitlerimizi rahmetle anıyor. Hepsinin ana, babası başta olmak üzere tüm sevdiklerine sabır ve metanet diliyorum.

Hepimizin başı olsun!

İnşallah, ülkemizde terör estiren teröristler ile teröristlere yardım eden tüm hainler aziz şehitlerimizden dökülen asil ve mübarek kanda boğulup yok olurlar.

Arz ederim. Sevgi ve saygılarımla.

01.05.2009