Yolcu

Firari, meçhul bir yolcuyum ben. Yönümü dönmüşüm geleceğe, kapatmışım gözlerimi geçmişe, lal olmuşum susuyorum, sağır olmuşum duymuyorum; körlemesine ilerliyorum. Kimi zamanlar ay doğuyor haneme, kimi zamanlarsa karanlığa gömülüyorum. Buğulanıyor bazen önüm kayboluyorum zamanda. Ne geçmiş, ne şimdi, ne de gelecek... Hangi yöne dönersem döneyim sadece umarsız bir bekleyiş..

Bir garip yolcusuyum zamanın; bükmüşüm boynumu ve bekliyorum hakkımda verilecek olan kararı. Sürgün müyüm, mağdur muyum yoksa suçlu mu?Susuyorum kadere mahkum; sıranın gelmesini bekliyorum. Bana gelince sıra anlatacağım, haykıracağım her şeyi.. Suçsuzum ben diye bağıracağım; garip bir yolcuyum ben, mağdur, umutsuzluğa mahkum bir yolcu...

Bekliyorum... Biliyorum ki sıra gelecek ve akacak kelimeler lal olmuş dilimden birden, bir mucize gerçekleşecek. Son bulacak acılar, bitecek umutsuzluklar. Haneme bazen doğan o güneş; daim olacak. Dikilecek gökyüzüne tüm kudretiyle, aydınlatacak önümü ve oradan hiç gitmeyecek. Biliyorum ve susuyorum. Sadece sıranın bana geleceği o mucizelerle dolu günü bekliyorum...