Yorgun zamanlarda insan

Sularını boşalttıkça dolar ırmaklar

Her damlada ömrü uzar denizlerin

Yağmurlar konuşur

Dilsiz ırmakların çağıltısı içinde

Derken bir pınarda berraklaşır su

Sakin ve duru

Gece uyur gün batımına kadar

Güneş de gecenin koynunda

Bir avuç yıldız

Kılavuzunu arar insan

Denizlerde fırtına

Karda tipi

Ayak izlerimizi silen

Toprağın bağrında eriyen demir

Ellerimizde kaskatı.

Yorulur insan

Boşluk dört bir yanımız

Ve içinde kızıl güneşleri ile

Tek başına bir evren

Döner

Yüreğine tutunur insan

Susar

Tanrı konuşur

Şiir olur yorgun zamanlarda insan.