Yüreğime sakladığım sevdam, aşkım, Selim'im

Haklısın yar… Her seferinde geldin… Kahramanım oldun benim... Beklemediğim anlarda karşımda olarak bağladın beni kendine delicesine... Kendi halimde bir kızdım ben…. Şoförün kızı… Sonra hiç ummadığım bir anda, ümidimin bittiği bir anda yine karşımdaydın.. O nasıl bir kucaklaşmaydı öyle .. Özlem dolu, sevgi dolu. Yine başardın aklımı başımdan almayı… Ve karın oluverdim senin .

Öyle alışmıştım ki kahramanlıklarına.. Ve yoruldun bir gün.. Aşka alıştın belki…Belki de yanında olduğumu bilmen , hep yanında olacağımın garantisini verdi sana.. Sen. Selim Arhan..H ep bir sonra ki adımını planlayan büyük iş adamı.. Bu kez yanıldın..

Yıprattın sevgimizi başka kollarda... Senden sadece zaman istediğim halde o kadar sabırsız davrandın ki bana karşı. Neredeydi sezgileri güçlü, anlayışlı, yumuşak bakışlı kahramanım…

Bize ait mahremiyetlerin yaşandığı mabedimizde sen başka bir kadının koynunda uyurken gördüm sizi... Çok ağırdı bu. İşte ilk o zaman yıkıldı sana olan güvenim… Bana yapman gereken o açıklamayı babama yapmana inanamıyorum... Bu kadar mı uzaktık birbirimizden ki artık konuşacak bir şeyimiz kalmadı diyerek bırakıp gittin beni oracık da, bir başıma... Açıklama yapmaman durumu kabullendiğine işaretti… İşte bittim ben orada.

Kabul edebilirdim belki.. Anlayamazdım ama kabul edebilirdim sana olan sevgimin büyüklüğünden.. Ama sen bir kez daha sarstın güvenimi, yıktın duvarları.. Birlikte büyüdüğümüz, aşkımızın başladığı o bahçede gördüm ilk sizi… Günler geçti.. Anladım… Sen hiç sevmemiştin beni.. Sevseydin.. Evliyken henüz peş peşe gelen iki kadın.. Evliliğimize de saygın kalmamıştı bana kalmadığı gibi..

Gittikçe babana benziyorsun, fark ediyor musun… Ben Behiye Hanım’a benzeyebilir miyim affedebilir miyim seni bilmiyorum… Yoksa O ‘nun gibi uzaklaşır mıyım senden. Ben de yeni bir hayat kurar mıyım yeniden kendime. Sevebilir miyim bir başkasını seni sevdiğim kadar derinden…

Hayatına giren kadınlardan daha çok yakan bir şey var aslında yüreğimi..Senin bilmediğin bir şey…Ama senin benim için düşündüklerin ..İnanılacak gibi değil..Çok uzun zamandır tanıyoruz birbirimizi…Ben o sabah ...Ben de kaldığın gecenin sabahında..kız arkadaşından gelen telefonu bile görmezden gelmiştim, yanımdaydın çünkü.Güne seninle merhaba demiştim ben.. Ayaklarım yerden uçuyordu.. Geleceğin seninle, geleceğin güzel olacağına dair gün ışığı belirmişti gözlerimde.. Nereden bilecektim aklından geçenleri.. Beni Demir ile mutlu olmam için bırakıp gideceğini.. Hiç tanımadın mı beni…. Sevgimden nasıl şüpheye düşebilirsin… Bu düşünceyi bana nasıl yakıştırabilirsin.. Her şeye rağmen sevmedik mi birbirimizi.. Yaratmadık mı bu aşkı… Aşkımızı… Seninle geçirdiğimiz o aşk dolu günler yalan olabilir miydi.

Nasıl bu kadar kör olabildin… Yanında uyanmak istediğim adamın sen olduğunu…. Kollarımı boynuna dolamak istediğimin de sen olduğunu… Ömrümü seninle geçirmek istediğimi… Senden çocuklarımın olmasını dildiğimi… Söyle veda etmeye geldiğinde bunları bilmediğini söyle… Sana inanmıyorum yar… Sırf bu nedenle gitmene inanamıyorum …

Seni çok iyi tanıdığımı zannediyordum.. Tanımamışım meğer… Sevgililer günündeki o duygu dolu mesajın.. Gözümde yaşlarla dinledim tele sekretere not bırakırken…Nasıl koşup gelmek istedim sana bilemezsin.. Ama bana engel olan şeyleri aşamadım. O kadar çoktular ki..

Dar geldi senin ardından bana İstanbul…. İçimde biriktirdiğim sevgimi saklamaktan … Kimseler görmesin, anlamasın diye ne yapacağımı bilemeden… Hayalinle yaşarken köfte kokularının arasında bütün kariyerimi feda edip de senin uğruna… Kahrettim geldim bu küçük kasabaya..Her şeyimi bırakıp geldim… Yanımda hatıralar, kalbimde sen… Geldim.

Zaman geçerse… Seni unutabilirim sandım… Silebilirim hatıralarımdan.. Ama o kadar içimdesin ki… Hep seninleyim… Paramparça kalbim şimdi.. Kendimde değilim.. Ruh gibi dolaşıyorum Ayvalık Sokaklarında.. Hiç bir şey güldürmüyor yüzümü… Ama yine de bekliyorum seni.. Hoş gelirsen ne yapacağımı da bilmiyorum ya…

Ümitsizliğe kapılıyorum bazen … Ya geç kalırsan…

Ve geliyorsun bir gün çıkıp.. Hiç beklemediğim bir zamanda, ümitlerimi bir başkasına bağladığım bir anda… Şaşırıyorum… Kırgın kalbim bakamıyor seni affedip de gözlerine…

Çok kırgın yüreğim…Seni öyle özlemiş ki… Görünce seni sarılmamak için zor tutuyorum kendimi… Seni dinliyorum... Bana söyleyemediklerini, söyleyebilecek misin bu kez merak ediyorum…

Tanırsın beni konuşamam. Tutulur kalırım böyle anlar da.. Uzanıp yanağımı okşuyorsun ya eriyor kalbimdeki buzlar.. Isıtıyorsun yüreğimi yeniden. Sevgin yeniden yayılıyor bedenime.. Yağmaya hazırlanmak için bulutlara dolan damlacıklar gibi doluyor yüreğime sevgin.. Ve yüreğime dokunuyorsun.. Taşıyor şelaleler gibi sevdam.Sevdiğini hissediyorum yeniden.. Hiç ayrılmamış gibiyiz… O dokunuşu tanıyorum ben.. O gözleri tanıyorum..

Geleceğini biliyordum.. Seni çok özledim yar.. Al götür beni bu diyardan.. Bu sefer yalnızca ikimizin olacağı bir dünyaya gidelim el ele tutuşup.. O kadar çok şey yaşadık ki son üç yılda… Yaşayacak sıkıntı kalmadı geriye.. Şimdi mutluluk zamanı.. Şimdi aşk zamanı… Kavuşma zamanı şimdi ve bir daha hiç ayrılmamacasına…. Mutluluğumuza aşkım…

"RESİM:ALINTI"