Zonguldak Köçekleri

Öz kültürümüzdü köçekli düğünler bizim, 

Artık zamanın gerisinde kaldı

Salonlarda yapılıyor düğünlerimiz

Köylerden beldeye, ilçeye gidiyorlar düğün için

Bir çalgı grubu, bir köçek bir meytar olurdu

Köy düğünleri meytarlı olurdu, bir meytarlı, iki, üç, dört

Davul sesleri komşu köylerden duyulurdu

Düğün evi yakınında bir meydana hazırlanırdı masalar

Çevre köylerden gruplar halinde gelirdi misafirler

Köy halkından olanlar da masalara otururlardı

Düğün evine adettendir hediyesi gönderilirdi

Mezeler, çeşit çeşit yemekler düğün evinden servis edilirdi

Rakı içilirdi her masada, sohbet eğlence neşe içinde

Meytarlar masa masa gezer, çalar oynanırdı

İsteyen köçekle de oynardı, eğlence tavan yapardı

Köçekler uzun renkl etek giyerler, bellerinde bir kuşak

Yelekleri kısa olurdu, renk renk, bir de beyaz bir atlet

Müziğin ritmine göre oynarlardı kıvrak ve hareketli

Adettendir bahşiş vermek köçek oynarken

Kağıt para yere atılır, el değmeden ağızla yerden alırdı köçek

Cimnastik bir hareketle geri doğru yatar, parayı ağzıyla alırdı

Asrileşti artık köylerimiz de kalmadı köçekli düğünler

Oysa Zonguldak köylerinin öz kültürüydü köçekler

Köyde düğün oldumu boş kalıyor, öksüz kalıyor

Bağlarımız, bahçemiz, hayvanlarımız, toprağımız

Unutmayalım, unutturmayalım, hatırlayalım Zonguldak köçeklerini.