Zor...

Biraz zorlanacağım ama atlatacağım.

Her taraf sen kokuyor nereye gitsem kokunuda götürüyorum sanki yanımda. Bazen dalıp gidiyorum aklımda sen anlıyorlar seni düşündüğümü inkar ediyorum. Suskunluğumda gizliyorum seni. Suskunluğumda özlüyorum ama söylemiyorum. Konuşmak istemiyorum diye kapatıyorum konuları aslında bağıra bağıra anlatmak istiyorum kusmak istiyorum ama susuyorum.

Böyle daha az acırım anlatmazsam senden konuşmazsam daha az acırım gibi geliyor.
Çok canım acıyor. Suskunluğumla ört pas ettiğim şeyler çok acıtıyor. Hep annemin sözü kulağımda "acını asilce yaşa" o dik duruşumun altında yatan o aciz yanım kemiyor hayatımı duruşumda yansıttıklarımı inkar ediyor aciz yanım.

Olmadı bu bitiş olmadı. Adam yanına yakışmadı bu terkediş. Beraberken savunduğun şeyleri terkedişin en büyük inkar oldu savunduklarına ve kendinle çeliştin küçüldün. Evet gözümde o kadar küçüldün ki suratına tükürecek kadar iğrendim senden tükürüğüme yazık dedim yine durdum. Bunca öfke, nefret yaşatırken bile içimde yine sevdim seni. Senden vazgeçmeyi bu kadar göze alamazken nasıl saygı duydum kararına bilmiyorum ama çok adiceydi gidişin. Buna bile saygı duydum sustum. Ve yine susucam sen hiç bir zaman bilemeyeceksin ne hissettiğimi asla söylemeyeceğim hala SENİ ÇOK SEVDİĞİMİ...