Sonbaharın kendini göstermeye çabaladığı günlerden birinde kadın ağır adımlarla ilerliyordu. Aslında gittiği yerin çok istediği ama bunu ifade edemediği yer olduğunu sadece kendisi biliyordu....
Sanki hiç yaşamamış gibiyim bu büyük şehirde..Bu yollar, caddeler, her metrekaresini bildğim yollar yabancı gibi bana..Ya da ben onlara yabancılaştım kimbilir..Yaklaşık 4 sene sonra döndüm şeh..
Terk edilmiş bir kent gibiyim..Tüm metrekarelerim ezilmiş sanki..Vurmuşlar hiç acımadan tüm kanayan yaralarıma. Buğulu camın ardından bakar gibiyim hayata. Elimi uzatsam buğuyu silecek gibiyim..
Ödünç hayatlar almak..Hep mutlu olan insanların gülücüklerini ödünç almak..Yüreğimin içine atıp koyuvermek geliyor onları bazen. Mutsuz olduğum zamanlarda onlara sığınmak istiyorum bazen.<..
Gözlerine bakmaktan korktum dipsizliklere sürüklenirim diye..Yanından uzaklaşmaktan korktum pamuk ipliğine bağlılığımız da kopar diye. Öyle an'lar yaşadımki ruhumun derinliklerinde. Hep "yarın..
Uyanmaktan korkulan an'lar vardır hani. Uyandığında her şeyin eskiden olduğu gibi aynı olduğunu bilmekten midir acaba ?..Düzenli hayatların düzensizliklerini görebilmek..Tıkanmış trafik gibi t..
Ruhumun med-cezir lerinin esiri olmaktan korkma!.. Cesurca yaklaş yüreğime. Evet belki biraz korkutacak seni içindeki karanlık. Ama kimbilir belkide seninde payın vardır bu karanlıkta..Bilmeden ..
Hüzünler üst üste dizildiğinde , çıkmaz sokaklar oluştuğunda yarım kalır ya cümlecikler.Uzun koridordaki sıra sıra dizilmiş odalarım . Her birinin kapısı aralık. Başımı uzatıp içeriye bakıyor..
Ayrılık acısı yaşamak istiyorum !..Çok keskin bir istek gelmiş olabilir bir çoğunuza.. Nasıl olur da bir insan bunu isteyebilir, helede bir bayan ! Bu isteğimin anlamını bende çözmeye çalışıyorum..
Dünya'ya yeni "merhaba" demiş gibi şuursuz bakıyordu gözleri. Yaşamının tek penceresi "ayna'sı" olmuştu yıllardır. Maskeli yüzlerin maskesiz halini bir tek aynasında görebiliyordu sanki. <..
Yazabilmenin özgürlüğüyle... İstanbul'un bir bahar sabahında dünyaya gelmişim. Keşfetmek, anlayabilm..