NE YAZSAM Kİ!? Oturdum klavyenin başına, yazmaya başladım. Fakat inanın ne yazacağımı bilmiyorum. Aslında hep böyle yaparım; yani akışına bırakırım yazımı. Şimdikine kıyasla, sadece bir çek..
Kardeş kardeş geçineceğiz derken, ipin ucunu kaçırdık sanırım. Börtü böcek, hayvan bitki, doğada yaşamaya istekliyim. Fakat korkularım çok yoğun. Hep dua ve meditasyonla aşmaya çalışıyorum. ..
Yolculuğa çıkmak için beklerken, zaman geçsin diye bir kitap aldım elime. Adı lazım değil. Sürekli bize aynı mesajları, değişik şekilde sunan, şu kişisel gelişim kitaplarından biri. Söylemi..
Kafam karmakarışık dolaştım iki gündür. Öylesine karıştı ki zihnim bir an, korkudan nefes alamaz hale geldim. Sarıldım telefona; “ Gelemeyeceğim galiba… “ dedim. Karşı taraf, bu “ galiba “ ..
Bugün günlerden Salı. Hani Salı sallanır derler ya. Bir an bu yolculuk hiç bitmez dedim, içimden. Batıl demiyorum; sadece bugün işe yaramayan bir inanç diyorum. Nice salılarda başladık bir sürü yen..
Uzun boylu, iri yarı bir adam geliyordu karşıdan. Yakışıklıydı da. Kanım kaynadı ona. Üç yaşında hissettim kendimi. O kadar aciz. Bir o kadar da sevgi ve şefkate muhtaç. Ayağım takıldı. Düş..
Hayatta her şeyin bedeli olduğuna inananlardanım. Dolayısıyla bir şey dilerken ödüm kopuyor; “ Ya, bedelini ödeyemezsem. “ diye. Daha da ileri götürüyorum varsayımımı. Nasıl mı? Örneğin dil..
Çocukluğumda annem anlatırdı hep. Hep demem maksatsız değil. Onu her üzdüğümde bu öykü tekrarlanırdı. “ Bak, beni üzersen ölürüm. Sonra da üvey anne gelir başına, sana etmediğini bırakmaz görürsün…..
Ne çok duydum bunu babamdan; “ Şapkamı önüme eğdirme, başka şey istemem senden .” Hâlbuki geriye istenecek ne kalıyor ki bu sözü söyledikten sonra. Hiç hata yapma, mükemmel ol. Ya da cinsiy..
Geçen yıl da gurka yattı tavuklarımız. Kimini suya bastık, kimini kendi haline bıraktık derken birkaç gurktan üç tane civciv yaşatabildik. Bu üç civcivden biri kapkaraydı. Kardeşim adını, Şems koyd..
İkbal Özlen DİNÇERLER. 14.02.1960 doğumlu. izmir Kız Lisesi Edebiyat Bölümünü okudu. Buca Eğitim ..