Bencil miyim gerçekten yoksa ucuz bir kıskançlık mı bu bendeki? Anlamsız kaprislere boğulup sebepsiz fırtınalar mı koparıyorum bir bardak suda yoksa kendimi ortaya koyuyorum zırvalığına inanışım mı bu..
Herşey bir cümleyle başladı. "Welcome To My Life"( Hayatıma Hoşgeldin! ) Üstünde çok da lazımmışçasına düşünmeye başladım. İlk defa olmuyordu zaten. Rahatlık bana muntazaman batıyordu.Biri geliyor..
Aramakla bulmak arası bir çabanın müdavimleriyiz. Farkındalık sahibiyseniz eğer kendi beyninizi geliştirmekse amacınız başka beyinleri onaylamakla ıskalamıyorsanız hayatı çok rahat edemeyeceğiniz g..
Ona yardım edebiliriz. Onu düşünüyor olmamız bile bir tedavi süreci oluyordur belki. Çünkü yalnız bırakılmamak, manevi olarak da birşeyler verebilmek çok önemli.. Bu desteğin blog yazarlarımız sayesin..
Hayat değil acımasız olan biziz. O kadar acımasızız ki bize onlarca şey sunan hayatı sorgusuz sualsiz asabiliyoruz. Halbuki bir an herşeyi bırakın. O üzerinizdeki kasvetli maskenizden, şirretliğinizde..
Hayat hep emrimize amade olmak zorundadır. İşimize gelirse hayat şahanedir işimize gelmezse bu hayat ne berbat bişeydir!! Şu cümleye bakarak bile hayata yaptığımız haksızlığı görmemek pek de mümkün ol..
Duygularımla sinirlerimi aldırmak istiyorum. En azından birinden birini. Ama önce hangisinin daha çok işe yarayacağını bulmam lazım. Duygularımı aldırmak daha akla yatkın sanırım böylece sinirlenmem d..
Bazen sana yazıyor olmak öyle kızdırıyor ki beni. Neden mi? Hep başım sıkıştığında buluşuyor sayfalarınla mürkkebim çünkü. Seni ihmal ettiğim için sen mi yapıyorsun, bunların böye olmasını sen mi sağl..
Çok grili bir fonda gelmedim aslında bugüne. Hatta gökkuşağım hep benimle oldu. İçimin gülüşü yansırdı dışıma. Kara bulutlar ne kadar süzülmeye çalışsalar da ince çatlaklardan, gökkuşapımın parıltısı..
En çok ona kızarız. En çok ondan uzakta kalmak isteriz. Kovarız kovarız da gelmesin isteriz. Halbuki ne onun kadar vefalıdır ki? Kimin yüzüne defalarca kapı çarpsanız, kimin kalbini binlerce kırsanız..