Sorular ülkesinin ışıklı kentleri!

Sordu bir dost yorumunda, bir önceki bloğumda; "Ben hâlâ kuşların nereye uçtuğunun ve uykuların nereye kaçtığının peşindeyim... Bir de, suda seken taşlar sonunda dibe gideceklerse neden sekerler... Suda seken hayatlar gibi.." diye... "Yeşilsoğan"dır onun rumuzu. (*)

Dedim ki; Her ne kadar dense ve bilinse de ılıman diyârlara doğru diye, bence, nedense Kaf dağının arkasına doğru uçarlar onlar... Bilirsiniz efsanenin adı ünlü Zümrütü Anka... Ama günümüzde 'Simurg'lar kalmadı ki artık. O yüzden başarısız hava akınları sonrası gibi, tekrar tekrar havalanırlar, kuşlardan filolar.

Kaçan uykuların hedefi de kuşlarla aynıdır. Ama kısadır ömürleri... Sürer sadece bir sonraki akşama kadar. O yüzden buna fırsat bulamaz, hedefe varamazlar. Aslında bir tür saklambaçdır oynadıkları, kaçarken bizlerle...

Suda seken taşlardan çok, onları sektirendedir maharet. Bazı hayatları da sektiren, kişiler ve koşullar gibi... Nasıl ki, yeni oluşan bir yaşam, kıyıya vuruşları gibiyse dalgaların, onların denizlere dönüşleri gibidir ölüm. O taşların sektirildiği, nemli ve yarı kaygan kumsallardan engin denizlere, gerçek dinginliğe dönüş... (**)

Kuşlar, kaçan uykular ve seken hayatlar... Belki onlara da bazılarımız gibi nerede değilseler orada iyi olacaklarmış gibi gelir!

Sordu bir başka dost yine yorumunda, aynı bloğumda;"Düşünceler okunsa bu acaba hangi dilde olur?" diye... Değerli Yurdagül-Alkan Gülalkan'dı o.

Dedim ki; olsa olsa ya çok ileri 'teknolojik bir dilde', bilgisayar uyumlu yalan makinasının, o hep yanıp sönen, kırmızı ışıklı dijital dilinde... Ya da metafizik bir laf-ebe, düş-ebeyle, pardon, yani alfabeyle... Tek tanrılı üç kutsal kitabın yazıldığı dillerde... İbranice, Arapça ya da Latince'de... Ne de olsa bu iş biraz da Peygamberlerin işi...

"Bebişce bir dil midir?" diye sordu yine aynı dost.

Dedim ki;o bebekli evlere sinen olağanüstü masumiyetin ortak dili olsa gerek. Hüküm sürebilir hanelerde taa ki... İlk ergenlik çatışmaları kırıp da kapıları, içeriye girene dek!

Ve "Nasıl parçalanır ülkeler?" diye de sorası geldi diğer bir dostun. Bendim o. Kendime dost; "Acır mı topraklar da, kopan bir kol ya da diğer bir organ gibi? Derinden derine sızlar mı ki sonrasında da?"

Dedim ki; parçalanır tabii ki ülkeler de... Her şey yolunda giderken bile, küresel ve emperyal tuzak ve emirlerle (Bak. Yu-go-slav-ya ya da Çeko-slovakya'ya!)... Ama parçalanırlar yine de... Çok farklılaşırsa eğer, anıları ortak geçmişin ve anlaşılması yaşanan anın... Bir de yarınlara dair hâyâlleri insanların...

Ve acır tabii ki topraklar da, kopan bir kol ya da diğer bir organ gibi... Ve derinden derine, içten içe sızlar sonrasında da, tarih ananın o gözü yaşlı kollarında!

'Sorular ülkesi' de diğer bir yurdumdur benim, sizler gibi. Yanıtları ise kentlerim. Işıklı kentlerim. Orada ben dostlarımla buluşur, kenetlenirim. Ayrışmak, dağılmak, parçalanmak ne demek! Yanıtladıkça onlarla daha da birleşip bütünleşirim.

Zaten "evrenin her yerde görülen temel itkisi de birleşme, bütünlenmedir. Patlama, ayrışma, dağılma ancak daha fazla bütünleşmenin olamadığı yerlerde ortaya çıkar." (***)

İ.Ersin KABAOĞLU,

9 Şubat 2011, Ankara

Blognot:

(*) Bu bloğum bir önceki "Var mı yanıtlayacak başka bloger-yiğit?" başlıklı bloğuma çok değerli blog dostlarımın verdikleri olağanüstü güzel yorumlardan doğmuştur. Bir blog aldığı yorumlarla başka bir bloğu doğurmuş ya da kendi içinden çıkartmıştır. Buna yeni bir tür olarak "kanguru blog" mu desek, yoksa "matruşka blog" mu? Ne desek? Tam olarak bilemiyorum.

http://blog.milliyet.com.tr/Var_mi_yanitlayacak_baska_bloger_yigit_____/Blog/?BlogNo=288145

(**) İmgelerin kaynağı şiir için bkz. "Suda Seken Hayat"/ Nevzat Çelik: http://www.siirdefteri.com/?sayfa=siir&siir_id=4075

(***) Tahir M. Ceylan, "Aylak Bilgi", Cumh. Bilim-Teknik Dergisi.