Bez Bebeklerim

Birkaç yıl önce memleketten dönerken yolumuzu uzatıp Kapadokya bölgesine uğramıştık. O yörenin meşhur Soğanlı Köyü'nde yapılan bez bebekleri görüp kızım oynasın diye bir tane almıştık, ama fazla beğenmemiştim, çünkü ticari amaçla üretildiği için işçilik yoktu ve özenilmemişti. Başına geçsem ben daha güzelini yaparım, dedim.

Dönüşte hemen başladım işe. Evde bir sürü kullanabileceğim atık malzeme, kumaş artıkları, şişe kapakları, tel, kırık tokalar, boncuklar vardı. Onları da değerlendirmek amacıyla bu bez bebekleri yaptım. Üstelik küçük kızımla onlara birer kimlik bile verdik, örneğin Urfalı Remzi, Saray kızı Dilruba, Zeliş, Zeynep, Halil Efe, laz kızı Fadime gibi...

Değişik kültürlerin ulusal giysileri ile onları renklendirdik; örneğin İspanyol dansçısı, kimonolu Japon, Senegalli kadın, Polonyalı küçük kız ve Çinli bebek gibi... Küçük kızımla küçük senaryolar yazdık, aynen roman kahramanları gibi, yaz tatili boyunca hem oynadık, hem de çok eğlendik.

Benim buradaki asıl amacım; gelecek nesillere, kısmet olursa torunlarıma otantik oyuncaklar bırakmaktı. Oynarken beni ansınlar istedim.. "Anneannemiz bize neler bırakmış desinler." Eeee memur maaşı ile neler bırakabiliriz ki? Atalardan da miras kalmadı. Hem bunların manevi değerleri de var, el yapımı...zamanla unutulup gidecek bu elsanatları.

Biz çocukken kendi oyuncağımızı kendimiz imal ederdik, basit ama değerli olurdu onlar. Şimdi Cindy bebekler, Barbie bebekler, robotlar ve daha neler. Kutular dolusu, çekmeceler dolusu oyuncakları var, üstelik maddi değeri çok, ama manevi değeri hiç yok.

Sunay Akın'a özendim yine bak. Gerçi onunkilerin hem manevi hem de maddi değerleri var. Bazen bir oyuncağa bir servet ödediğini söylüyor. Kendisini de çok severim ayrıca. Değerli bir yazar ve şair. En önemlisi de iyi bir insan.