Bir kesimin (görüşün/inancın) kralı olacağıma her kesimin dilencisi olurum

Şimdi çoğu bir tarafın adamı, bir takımın amigosu gibi. Mecbur taraf tutarsın, tarafınla gurur duyarsın üstelik. Aynı görüşte olmayanlara eşit davranamazsın; ama sen herkes için ordasın. Bunu nasıl yapacaksın?

Ülkenin yarısı seviyor yarısı sevmiyor olmaz. Farklı görüşte insanların sevgisini de kazanacaksın ki gerçek kral olasın. Zor değil, saygı duyarsın.

“Beğenmediğim görüşlere inançlara niye saygı duyayım?” Saygın görüşlere inançlara değil insanlara. Demek ki sen düşüncelerini beğenmediğin kimseleri kabul etmiyorsun. Kabul etmediğin kimselere nasıl krallık ediyorsun?

“Bildiğiniz gibi yaşayın” da diyemezsin çünkü onlara krallık ediyorsun. Bir ülkeyi yönettiğin zaman kendin olmaktan çıkmak zorundasın, herkes olacaksın.

“Peki, benim kendi fikirlerim ne olacak, ben düşüncelerimle benim” %24 seni ağzınla kuş tutsan kabul etmeyecek çünkü her fikrin bu oranda doğal bir muhalefeti vardır; kalanı razı edeceksin. Razı ederken biraz törpüleneceksin. Hayır dediğin şeylere evet demek zorunda kalacaksın. Sen yöneticisin, küfürse küfür yapan düşünsün.

Çoğunluk hiçbir şey değildir, bazı inanç ve görüşlerin doğal olarak çoğunluğu vardır zaten. Dine yaslanırsın, Türklüğe yaslanırsın, Atatürk’e yaslanırsın; onların oyunu alırsın. Hiçbiri yokken ne kadarsın, o kadar kralsın.

Ben istesem bunlardan biriyle bir yerlere gelirdim, Allah yazdıysa bozsun; diğerlerinin vebalini kaldıramam!