Bir sızıdır içimde endüstriyel futbol

"Profesyonel futbolda bunlar normal şeyler" çığırtkanlığı ile başladı herşey. "Günümüz futbolu" klişesi ile kök saldı içimize. Eskiden "temâşâ zevki" ile birlikte anılan futbol, giderek "prime time" ve "izlenme oranları" ile birlikte anılır oldu. Takım olarak topluca girilen transfer görüşmeleri yerini faks yoluyla imzalatılan sözleşmelere ve "garanti para" kavramlarına bıraktı. Futbolun altyapısında müthiş gelişmeler yaşandı bir yandan. Stadların zemini birinci kalite İngiliz çimleriyle kaplanırken, futbolseverlerin içini kaplayan sıkıntıyı göremedi kimse. Giydiği takımın formasını yere atanlar mı görmedik? Ya da aldığı tranfer taksidini ayaklarının altında çiğneyenler mi?

"Para para para" diyen Napolyon'un günü birinde gelinecek noktada, "endüstriyel futbol" un en kestirme tarifini de yaptığını fark edemedik bir türlü. Stadlara gidemeyen milyonların, takımını izlemesinin önüne en karıncalısından"şifreli yayın" duvarlarını hep birlikte ördük. Kombinesi olmayanları ikinci sınıf taraftar ilan ettik hep birlikte. "Seyirci" kavramının altını oyup, "Holigan" harcıyla doldurduk boşalan yerleri. Yönetimde etkin taraftar grupları yarattık el ele vererek.

Dünya Kupalarının giderek 1-0 lık maçlar silsilesi haline dönüşmesine sızlanarak şahit olduk hepimiz. Hem de kupa bitmeden petrol milyarderi "kulüp sahiplerinin"patlattığı 100 milyon dolarlık transfer bombalarını avuçlarımız patlarcasına alkışlayarak. "Camia" kelimesini ikinci plana itmek için omuz verdik gücümüz yettiğince. "Ne kadar ekmek, o kadar köfte" deyişini dilimize pelesenk yaptık. Her fırsatta cümle içinde kullanmaktan haz alarak hem de... Futbolun şölen havasını yoldan çıkarıp, en yakın şarampole yuvarladık "endüstriyel futbol" safsatalarıyla!

Beraberliklere para ödülü koyarken hiç düşünmedik "0-0 lık maçlara razı mı olacağız?" diye. Bir yandanrakibin oyununu bozanlaramethiyeler düzüp, sertliğe prim verirken,diğer yandan futbolun özündeki güzellikleri sergileyen bir avuç futbolcuya üç rakamlı bedeller belirledik. Amerikan Doları olarak üstelik.

Bugün gelinen noktada, FIFA ya kayıtlı 205 federasyon arasından 2006 Dünya Kupasında "Çeyrek Final" oynayacak 8 takımın7 tanesi sıralamada ilk 20 içerisinde. Dahası da var. Bu sekiz ülkenin, beş tanesinde kişi başına düşen yıllık gelir 15000 $ ve üzerinde.

Eğer Dünya Kupasında oynanan futbolu "memnun edici" ve "göze hoş gelen" şeklinde tanımlayabilenlerdenseniz, gönül rahatlığıyla "Yaşasın endüstriyel futbol !" naraları atabilirsiniz.

"Futbol nereye gidiyor?" diye hayıflanmanıza bile gerek kalmadan.