Çok Okuyan Az Yazar

Okudukça haddimizi daha çok mu biliriz yoksa başka nedenden mi bilmem; daha çok okudukça daha az yazmak geliyor içimden. Yazının büyük bilgi birikimi gerektirdiğini anladıkça, daha az kalem/klavye oynatıyoruz herhalde. Yoksa bu yalnızca bana mı öyle gelir? Hadi çık bakalım işin içinden, çıkabilirsen!

Öğrenmenin tadına vardıkça, okumayı yazmaya tercih ediyorum/ediyoruz. Belki de bu, yazmanın okumaya kıyasla daha fazla emek, dikkat, zaman gerektirmesindendir; kim bilir. Okurken başkasının deneyim ve gözlemlerini kaydederken hafızamıza… Yazarken, okura yeni, farklı şeyler söyleme, fark ettirme çabası; okumayı yazmaya yeğlememizin bir diğer nedeni olabilir.

Yazı sorumluluğum geliştikçe, bazı kurallar koyuyorum kendime.

Örneğin, her yazıdan önce en az elli sayfa okurum uzun süredir. Eskiden roman okumayı hiç sevmez, hatta açıkça bunun vakit kaybı yarattığını iddia ederdim! Düşünsel yapıtlar daha önemli gelirdi bana.

Oysa, seçkin edebiyatçıların ezici çoğunluğu romancıdır. Sezgisi derin, kelime hazinesi uçsuz bucaksız, söyleyişi özgün; gözlemciliği, empati bilinci, anlayışı, kavrayışı, duyarlılığı güdük kalanlar;  psikolojiyi hakkıyla bilmeyenler, düş ve imgelem dünyası kısıtlı tipler; asla evrensel metinler üretemezler.

Okudukça cehaletini fark eden, kendi entelektüel seviyesinin dünya kültür varlığı karşısında yavanlığını algılayan her aydın; yazmaktan önce ve ivedilikle okumaya odaklanır.

Şimdiye dek kaç günü, “bugün de yazamadım işte!”, sitemiyle bitirdiğimi hatırlamıyorum. Ama en azından bir tesellim var: Yazamadığım o günlerin çoğunu ortalama insanın okuma ortalamasının çok üzerinde bitirdiğime eminim. On milyonların tek bir günlük gazete okumadığı bir ülkede, her gün üç gazeteyi elden geçirmek, her gün onlarca sayfa kitap okumak ruhuma huzur veriyor doğrusu.

Keşke yaşam yoğunluğum, yazmama fırsat tanısa… Keşke dilediğim kadar okuyup yazabilsem…

Ama madem bu mümkün olmuyor, öyleyse ben de mümkün olduğu kadar okur yazarım.

Karanlığa küfretmek marifet değil. Biz mum yakmayı tercih edenlerdeniz. Gönlümüz her şeyin en güzelini dilese de… Elimizden gelenin en iyisini yapmaya çalışırız.

Gönlünce yazamıyorsan, okumaya devam. Rabbin ilk emridir: “Oku!” Şüphesiz o her şeyi bilendir.