Gösteri ve protestonun düşündürdükleri

Yunanistan kaynıyor.
Yunanistan’ı kaynatan olayın nedeni belli.
Bir polis, bir lise öğrencisini öldürüyor.
Ve bütün Yunanistan ayaklanıyor.
İlginç bir durum.
Bizim açımızdan böyle.
Altı üstü ölen bir insan!
Ve biz bu duruma pek alışkın bir milletiz.
O yüzdendir ki garipsiyoruz.
Yani ayaklanmaları garipsiyoruz.
Ayaklananları garipsiyoruz.
Göstericileri garipsiyoruz.
Sloganları garipsiyoruz.
Bizim açımızdan gereksiz şeyler.
Çünkü gereksizdir bizim açımızdan, onca genç insan polis tarafından öldürüldü, şiddete taabi tutuldu tek bir tepki dahi göstermedik.
Kafamızı yana çevirdik.
Elin insanı sokaklara dökülünce garipser vaziyette olanları izledik.
İzliyoruz.

15.12.2008 tarihli Yunan gazeteleri manşeti atmışlar.
“Devlet nerede, hükümetsiz ülke.”

Ayaklanmaların ve gösterilerin iç yüzü bu değil.
Daha derinlerde yatan ekonomik ve sosyolojik olguların var olduğunu düşünüyorum.

Önce çatışmalar başlıyor.
Biber gazlı, taşlı ve sopalı çatışmalar.
Sonrasında öğrencilerin okulları işgal etmesi.
Sokağa dökülmeleri.
Ve son kertede emekçilerin taleplerini haykırarak genel grev çağrısı.
Bir anda ayaklanmaların gidişatı seyir değiştiriyor.
Düzeni hedef alan sloganlar ağırlık kazanıyor.

AB ülkeleri Yunanistan’da yaşanan protesto eylemlerinden kaygı duyuyor.
Her an bu tip ayaklanma ve protesto eylemlerinin kendilerine de sıçrayabileceğinden endişe duyuyorlarmış.
Bu arada Fransa’da öğrenciler de eylem hazırlığındaymış.
İyi bir eğitim.
İyi bir iş.
Ve gelecek güvencesine dair talepler, eylemlerin ve protestoların ana teması olacakmış.

Son yaşanan ekonomik krizin etkileri ile birlikte ciddi anlamda eylemlerin hayata geçeceği bir gerçek.
Ve en küçük bir bahane, eylem ve protesto yapılması için gerekli nedeni oluşturacaktır.

Sanırım Avrupa büyük bir değişimin motor gücü olacak.
Tıpkı geçmişte yaşanan büyük değişimler deki gibi.