Her veda bir merhaba

Veda zamanı geldi çattı. Yolculuk var, ciğerimde de bir yanma. Özleyeceğim evet. Acısı, tatlısı, sıkıntısı, stresi ve başarısı kazanılmış anılarla dopdolu yüreğim, aklım. Silinmeyecek evet -nasıl olur ki- unutulmayacak hiç bir şey tabi ki. Son dokunuş bu, son teneffüs ediş. Sesler, sesler hele asla gitmeyecek kulaklarımdan. Bağlanmak belki de yaşadığım. Bir daha görememek acı verecek. Ama ayrılık kaçınılmaz. Belimde ki sancı, içimdeki bıkkınlık sevgimi taşıyamıyor artık. Ne söylense boş. Bitirmiş içimi her ne varsa, devam edebilme gücümü almış. Sadece bırakıp gitmek ve ardıma bakmamak geçiyor aklımdan. Zor. Yitirilmiş heveslerin acısını da almak istiyorum. Hesabını kesmeden gideceğim ama. Çünkü inançlıyım. Hayat adil. İnsanlarda olmadığı kadar hem de. Bir kelebeğin kanat çırpışının nelere kadir olduğunu biliyorum. Küçük bir hamle küçük bir yanlış nelere sebep oluyor biliyorum. Düzenin hak edene hak etiğini vereceğini biliyorum. Durmuyor kalbimdeki çırpınış. Yüzüm düştü. Ellerimde de titreme var. Masamdaki çiçeklere bakıyorum kurumuşlar. Vazosu ne kadar da ağırdı. Gülümseyerek hoş geldin demiştim ona. Kıskançlık duymuştu kalemliğim kâğıt tutacağım. Hepsini hüznümle beraber bıraktım masama. Kara çiçeğim demiştim oysaki. Çok şey öğrendiğim ama bir o kadar karasından korktuğumdu. Öyle bir karalıktı ki karanlıktan daha da kara. Ürperdim. Yüreğim acele ediyor adeta. Sıkıyorum kendimi. Ağlamak yok küçüğüm diyor, sırtımı aylarca hiç düşünmeden yasladığım yastığım. Ama onu bile bırakıyorum. Desteksiz olmaya alışmalıyım. Susuyor içimdeki çocuk. Devam ediyorum gözlerimle son kez sevmeye.

Koridora çıkıyorum. Meşeden zemin daha parlak mı ne? Son bakışım diye gözüme güzel gözüküyor herhalde. Sıra sıra odaları geçiyorum hatta sarı sarı odalar. İlk en çok sevdiğime sarılıyorum. Beni sevgiyle uğurluyor. Sonra yeşile bulanıyor sarı, kahverengi ve hatta gri oluyor. Gözlerinde kanlı bir bakış var. Başarırsın diyor. Zoraki bir gülümseme. Hoşça kal. Veda.

Dakikalar daha bir farklı toplanıyor sanki daha kısa saatleri ve hemen biten bir günü oluşturuyor. Çabuk geçiyor sancısı sızısı, gömüyorum ya kalbime geçmişi, toparlıyor ruhum. Sadece içimi garip bir boşluk kaplıyor. Beyaz ama hafif maviye çalan bir boşluk bu. Gök gibi. Bulutların pamukluğunda mavinin buğusunda. Sonra kapıyorum gözlerimi ve açıyorum hemen. Derin bir uykudan uyanış gibi bu. Merhaba diyorum. Merhaba yeni hava, merhaba yeni sesler, yeni çiçekler sarı laleler ve kırmızı dosyalar. Kazanılmamış zaferler merhaba. Ve hayat devam ediyor kaçınılmaz vedalarla ve onu kovalayan merhabalarla.