Müziğin geleceği

Bu metin armonisiz bir kompozisyon içerecektir.

Müzik; armoni, melodi ve ritm / tempodan oluşur.

Müzik (ve dans) bilinçdışına doğrudan seslenir. Müzik asal işitsel dili kullanır.

19. Yüzyıl’da bir müzik kuramcısı, tam müziğin ancak 21. Yüzyıl sonunda yaratılabileceğini öngörmüş.

Gerçekten bugünki müziğe baktığımızda, muazzam bir eksiklikler dizisi görürüz. Çalgıların ses aralıkları dardır, orkestra düzenlemesi bozuktur, vd.

Bu eksiklikler, diğer sanat dallarıyla uğraşanlarca da görülmüş, 20. Yüzyıl başında hemen tüm öncü sanatçılar, tüm sanat dallarını birarada icra ederek, bunu telafi etmeye çabalamışlardır.

Bütüncül sanat olabilmesi için, tek tek tüm sanat dallarının bütüncül olması, hatta sinemada olduğu gibi yeni sanat dallarının icadı gerekli. (Gerçi öbür türlü de olabilir ama bu geçici ve raslantısal bir kazanım olur.)

Geleceğin tam müziği, ne menem bir şey olabilir?

Yanıtlamayı bir deneyelim:

Timur Selçuk’un, tüm eserlerindeki türleri harmanlayın, Semih Fırıncıoğlu ve Kudret Zeytinoğlu’nun (mahlasıyla Tayfun Erdem’in) deneyselliklerini ekleyin. Bir epsilon yol olurdu.

1977 İsviçre kökenli olan Grup Arkadaş’taki, yerel (tek Türk müzisyen ve sazcı) ile global (basçı, piyanist, saksafonist ve diğer anımsayamadığım yabancı müzisyenler) sentezine, Aka Gündüz Kutbay’ın ‘Zikir’deki neyiyle mistik bir dikme alın. Bir epsilon daha yol eder.

Rüyalarımda işitsel sanrının, kilise orgu tınısı ile viyolensel sürekliliği birleşikliği, bir epsilon yol eder.

Zakir Hüseyin’in ‘Experience of Ritm’indeki poliritm bir epsilon yol eder.

‘Dollar Brand Quartet’in ‘İmam’ındaki ayin havası bir epsilon yol eder.

Astor Piazzolla’nın bandeneonuyla ‘Pulsacion’ tangoyla Miles Davis’in ve Marcus Miller’in ‘Siesta’sı birleşimi bir epsilon yol eder.

Hepsini toplayınca, ancak arpa boyu bir yol ediyor.

Benden bu kadar. Biraz da müzisyenler düşünsün.