Savaş ve çocuk...

Savaş, içinde olanları gerek maddi gerekse manevi yönden çok etkiliyor. En çok da çocukları! Annesiz, babasız kalmaları bir yana... Küçücük yüreklerinde açılan yara, yıllar geçse bile aradan kapanmıyor... Kapatılamıyor. Savaşların hiç yaşanmaması... İnsanların, en çok da çocukların acı çekmemesi dileği ile küçük bir yüreğin haykırışını duyurmak istedim sizlere...

IRAK savaşında babası ve annesi ölen ve kendisinin de bacakları kopan Müslüman bir çocuğun IRAK savaşını yöneten Tommy FRANKS a yazdığı şiir. Bu şiir Açık İstihbarat Sitesi'nden alınmıs.

Merhamet hür Dünyaya bu kadar mı IRAK ' ta?
Ben Basralı Ömer,

Belki haberin yoktur diye yazıyorum Mr. Franks.
Önce demokrasi yağdı göklerimizden,
Sonra özgürlük geçti üstümüzden
Palet palet.
Ve insan hakları Namlularından
Saniyede bilmem kaç adet.

Demokrasi bizim eve de isabet etti
Bir gün sonra anladım koptuğunu ayaklarımın.
Tam onsekiz adet insan hakları saymışlar
Vücudunda babamın.

Annem yoktu zaten
Ben doğarken ilaç yokluğundan ölmüş
Ambargo falan dediler ya
Anlamadım çocukluk aklı işte
Oluşmadan sökülmüş.

Sizde de barış böyle midir Mr. Franks?
İnsan hakları çocukları yetim
Ve ayaksız bırakır mı orda da?
Düşer mi ayın kan gölüne aksi
Güpegündüz düşer mi Pazar yerine demokrasi?

Zenginlik
İnsanları korkudan uykusuz bırakır
Kuşlar gökyüzünü terk eder mi orda da?
Babamla mırıldandığım son dua dilimde
Ayaklarım hastanede
Ve giymeye kıyamadığım pabuçlar
Kaldı elimde.

Çocukların var mı Mr. Franks?
Al, oğluna götür onları bari ise yarasın
Kim bilir belki baktıkça
Bazen beni hatırlasın.

Bu nasıl demokrasi Mr. Franks?
Düştüğü yeri yaktı
Merhamet hür Dünya' ya
Bu kadar mı IRAK 'tı size?