Yeni yılda ilk kez..

Yeni yılın ilk yazısını yazıyorum sanırım.. sanki ilk kez yazıyormuşcasına heyecanlıyım inanın.. Ne yazsam diye hiç düşünmedim.. çünkü geçen bayramımdan bahsetmek istedim sizlere sadece.. sonrası zaten gelecektir

Bayram tatilime iki gün evvelden başladım.. Çanakkale'de.. herkeslerden önce gittim gidecegim yere.. yer bulamayacagım da.. gidemeyecegim diye ödüm koptu vallahi.. giderken de babama ve ablamlara ''ben geliyorum''demedim.. sürpriz yapmak istedim onlara.. Baba'cım zaten hafif bir kalp krizi geçirmişti bayram öncesi... 5 günü yogun bakım olmak üzere, 12 gün Çanakkale' de hastanede yattı.. korkuttu bizi.. ''Şaka yaptım size ''dedi bize bir de.. Allah korusun yarabbim... haberi geldiğinde kafayı üşütecektim neredeyse..

Annemi kaybedeli çok olmadı.. babama da bir şey olsaydı.. ne yapardık bilmiyorum..

Üç numaralı ablamla plan yaptık.. diğerlerine ''otobüs bulamadım''dedim.. ve o gece sabaha karşı yola çıktım.. öglende Çanakkale'deydim.. Babam'ın şaşkınlığı görülmeye degerdi.. ama ablamlardan neredyse sopa yiyecektim gelecegimi bildirmediğim için.. neymiş.. hazırlık yapmamışlar.. ne gerek var degil mi ya.. ordu gibi kızlarız.. hepimiz bir olduk mu...:)) evelallah yani..

Biz bayramlarda bir araya geldik mi, hiç kimseye gerek duymuyoruz.. hiç kimse gelmese de olur.. beş kız.. bir erkek.. yetiyor da artıyor bile.. anne'cim rahmetli erkek çocuk bulmak için doğurmuş da doğurmuş.. ne kadar iyi olmuş.. hepimiz sımsıkıyız birbirimize.. atıştıgımız da oluyor hala bu yaşta ama.. birbirimizin degerini çok iyi biliyoruz..

Baba evinde uzun yıllar sonra kurban kestim.. Babamdan korktum ya.. bir şey oluverir diye.''.. kesmek icap etti. İyi güzel de... İş bana düştü.. çünkü eşim de babasının yanına gitmek zorunda kaldı. ve.. ertesi gün, hiç yaşamak istemediğim şeyleri yaşamak zorunda kaldım mezbahada.. Ve yine ağladım.. meger benim gibi ne çok insan varmış bu olayı yaşamak istemeyen.. kurban eti yemeyen ve kesmek istemeyen.. kesim sırasını beklerken, yanımızdakilerle sohbet ederken ögrendim tüm bunları... sonuç olarak.. etleri torbalara doldurup çıkıp gittik eve.. Ve ben tabii ki yine et yiyemedim.. içim almadı.

O gece yılbaşıydı.. ama benim için herhangi günlerden farksız bir gündü.. eşim ve kızımdan ayrıydım ama.. ablalarımla babamla beraberdim.. o çok güzeldi.. Nohutuna tombala oynadık o gece.. kazanan bir kase nohut kazanmış oldu..

o gece erkenden yattım onbuçuk gibi.. havai fişeklerinin sesini duydum saat 12'de ama.. o günün yorgunlugundan gözümü açamadım..

İnsan hayatında herşey tam yolunda gitmiyor.. her şey tam olmuyor.. bir yanın hep eksik kalıyor.. buruk oluyorsun bir şekilde..

Çanakkale' de bir hafta kaldım.. bu bir hafta kendimi herşeyden soyutladım.. televizyon bile seyretmedim dogru düzgün.. haber izlemedim.. Saddam'ın asıldıgını 1 gün sonra ögrendim.. düşünün..

Arkadaşlarımdan mail gelip gelmediğini ögrenmek için internet kafeye gittim en sonunda.. o kadar çok ayrı kalmışım ki blogdan.. arkadaşlarımın yazdıgı blogları okudum ara ara.. gelen bayram-yılbaşı mesajlarımı yanıtladım..

Ama iyi de oldu böyle.. kendimi önemsedim ilk kez sadece.. başka bir şey düşünmeden.. gezdim.. bol bol fotograf çektim.. uyudum..

Isınma turuydu bu yazdıgım.. merhaba yazısıydı uzun bir aradan sonra:))

Sevgi'yle..