Yürek elde yananlar (2)...

"Sivas ellerinde sazım çalınır,
Çamlıbeller bölük bölük bölünür
Yardan ayrılmışam bağrım delinir
Katib arzuhalim yaz yare böyle..."

Diyen dizelerin anlamı yoktu o yıl. O yıl Sivas ellerinde sazlar çalınmadı, türküler söylenip, halaylar çekilmedi. O yıl yürekler yandı ellerde, ağıtlar vardı dillerde, korku vardı gözlerde...

Türk Halk Kültürüne katkıları tartışılmaz tarihi bir kişilk olan Pir Sultan Abdal tüm ezilenlerin, demokrasi ve özgürlük savunucusu olanların simgesi olmuştur.Türküleri nesilden nesile bugünlere gelmiş, hala ders veren, insanlık için, kardeşlik için öğütler veren dizeleri, türküleri hemen hergün her yaşta insan tarafından severek söylenir.

Ve onun anısına düzenlenen bir kültür etkinliğinden bir katliama dönüşen olaylar dizisi. Sıcak ve kara gün: 2 Temmuz 1993. Bu yıl 14.yılı.Siyasi, dini ve her ne ise nedeni o boyutları bir kenara, önemli olan insani boyutları. Yıllar sonra Arif Sağ bir belgeselde anlatırken dinledim; yaşadıkları, ölümle burun buruna geldikleri anlar, kurtarma çalışmalarındaki umursamazlıklar ve bize canlı yayınla izlettirilen olaylar.

Ve bir şairden en güzel dizeleriyle; EVDE YOKLAR Orada olması gerekip de olmayanlar için.

EVDE YOKLAR

Durmadan avuçlarım terliyor,
İnildiyor ardımdan
Girdiğim çıktığım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.

Dolanıp duruyorum ortalıkta.
Kedim hımbıl, yaprak döküyor çiçeğim,
Rakım bir türlü beyazlaşmıyor.
Anahtarım güç dönüyor kilidinde,
Nemli aldığım sigaralar.
Ne zaman bir dosta gitsem
Evde yoklar.

Kimi zaman çocuğum,
Bir müzik kutusu başucumda
Ve ayımın gözleri saydam.
Kimi zaman gardayım
Yanımda bavulum, yılgın ve ihtiyar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.

Bekliyorum bir kapının önünde,
Cebimde yazılmamış bir mektupla.
Bana karşı ben vardım
Çaldığım kapıların ardında,
Ben açtım, ben girdim
Selamlaştık ilk defa...

Metin Altıok (Şair, yazar, ressam, öğretmen...en önemlisi bir insan...bir can(dı)...)
Şair duygularını ne güzel dile getirmiş.Yalnızlık, hüzün, umutsuzluk
dile gelmiş dizelerde. Okudukça bu şiirler insana daha da hüzün veriyor şairlerin anısına.

Saygı ve rahmetle anıyoruz.

Bu son olsun!

Resim alıntıdır