18 Mart/ Hem sevinç, hem de yas günü

18 Mart.

Öyle bir gün ki.

Çanakkale’de bir zaferin kazanıldığı gün.

18 Mart 1915.

Türk Ulusu olarak, Dünya’nın en güçlü ordularına ve donanmalarına karşı bir zafer kazandık. Ne denizden, nede karadan geçirmedik Anadolu içlerine düşmanları.

250 binden fazla şehit verdik.

Havadaki mermilerin birbiri ile çarpışıp kaynak olduğunu gördüğümüzde anlıyoruz yapılan savaşın şiddetini.

Çanakkale’nin her ilçesinden her köyünden birkaç şehit ve gazi mutlaka vardır. Çanakkale'de savaşmış, kurtuluş savaşına katılmış. Çanakkale, bir "Anadolu Mezarlığıdır" aslında.

Bizim köylü Halim Dede, bize anlatırdı.

“Dereden su içmek istedim. Eğilince gördüm ki dere kan akıyor.”

Bir vatan savunmasının, en güzel örneğidir Çanakkale.

Mehmet Akif’in “Çanakkale Şehitleri” şiirinde anlamını bulmuştur her şey.

Her 18 Mart geldiğinde, değişik bir ruh haline bürünür bütün Çanakkaleliler.

“18 Mart, ” bir milletin kurtuluşuna yol gösteren, en büyük mücadele örneklerinden birisidir.

Ardından “Kurtuluş Savaşı” gelmiştir.

Gurur günümüzdür 18 Mart.

Şehitlerimizi ve gazilerimizi anma günüdür.

Bir zafer coşkusu olur içimizde.

Seviniriz.

*

18 Mart 1953

Çok soğuk ve zifiri karanlık bir gecenin içinden, şiddetli karla karışık bir yağmurun ardından gelen deprem.

Gönen’den başlayan fay hattının, Yenice’nin ortasından geçip Kazdağları’nı da aştıktan sonra Ege Deniz’inde kaybolması. Geçtiği yerlerde unutulmaz acılar bırakması. Ölüm kusması.

Eskilerin tabiriyle zelzele, en büyük yıkımı Yenice’de yapmıştır. 270 evden 3 ev kalmıştır ayakta. 15-20 saniye süren depremde, 300’den fazla insan ölmüştür. Yenice içinde oluşan derin yarıklar hala kapanmamıştır. Yarılan topraktaki çukurların bir kamyonu içine alacak kadar geniş ve derin olduğunu söylüyor ilk görenler.

Yenice’nin birkaç köyü de depremden etkilenmiş, köylerde de 50’ye yakın insan ölmüştür.

18 Mart günü, Yenice için “bir yıkım ve zamansız bir ölüm” günüdür.

*

Çanakkaleli olarak, zafer sevinci yaşarken, Yeniceli olarak ta bir depremin ardından üzüntülü ve kederliyiz.

“Sevinç ve elem” ikisi bir arada.

Hayatın garip cilvesi.

Büyük tesadüf.

*

Her “18 Mart günü” geldiğinde, ilçemizin bir köyü anlamlı bir etkinlik yapar.

18 Mart gününün sonrasındaki ilk Cumartesi günü “hayır cemiyeti” yapılır. Bu yıl 20 Mart 2010, Cumartesi Günü hayır günüdür.

Şehitlerimiz ve depremde ölenler için mevlit okutulacak, dualar edilecek ve yemekler yenecek.

İnsanlar birbirleriyle görüşüp sohbet edecek. Yeni dostluklar kurulacak. Eski dostlar buluşacak.

Bu köyün adı, Davutköy’dür.

Köylüler “birlik ve beraberlik” içinde imece usulü severek bu etkinliği devam ettirmektedirler.

“Hayır” için yapılan harcamalara katılmak ”gönüllülük” esasına dayanır.

Köy dışından birisinin yardımı kabul edilmez.

Yenicenin bütün köyleri gelir. Çanakkale’den, Çan ve Biga ilçelerinden, daha uzak ilçelerden gelenler olur.

Önce misafirler yemek yer, sonra köylüler. Davutköy’ün çoluğu çocuğu hizmet eder misafirlere.

“Davetli davetsiz” herkese açık olan bu etkinlikte, geleneksel Türk yemeği “keşkek” ikram edilmektedir. Keşkek yanında diğer yemeklerde vardır. Hiç kimse aç kalmaz.

Geçen yıl yapılan 40 kazan keşkek yetmediği için, bu yıl 50 kazan keşkek yapılmaktadır. Bu yılki katılımın daha çok olacağı tahmin edilmektedir.

*

“Tarihi gerçekleri, olayları canlı tutmak, ibret almak, birlik ve beraberlik için” yapılan bu etkinlikte emeği geçen Davutköy Köyü halkından, “Allah Razı Olsun”