Ahlakın Soykütüğü Üstüne

Ahlakın Soykütüğü Üstüne adlı eser üç ayrı makaleden/çalışmadan meydana gelmiştir. Her bir çalışma soykütüğü üzerine temellendirilmiş bizim ahlak değerlerini irdeleyen eleştiri ve sorgulama şeklinde düzenlenmiştir. Nietzsche bu eserinde farklı olarak ahlak kavramlarının anlamı ve kaynağı üstünde durmaktadır.

“Hayır ve Şer”, “İyi ve Kötü” Nietzsche’nin deyişiyle efendi ahlakı ve köle ahlakı arasındaki zıtlıkları ortaya koymaya çalışan bir çalışmadır. Efendi ahlakı güçlü, sağlıklı ve özgür kişiler tarafından geliştirilmiş ve kendi mutluluklarını iyi olarak görmüş ve bu şekilde de adlandırılmışlardır. Bunun karşıtında olanları, yani zayıf, sağlıksız ve köleleştirilmişleri ise kötü olarak isimlendirmişlerdir. Köleler ise efendileri kötü, şer olarak kabul etmiş, kendilerini ise iyi olarak görmüşlerdir.

“Suç”, “Kara Vicdan” ve "Benzerleri" başlıklı çalışma da ise, Nietzsche suç ve ceza gibi kavramların kaynağının izini sürer. Ona göre bu kavramlar ahlak kurallarının çiğnenmesinden kaynaklanmamışlardır. Daha çok, ortada ödenmesi gereken bir bedel, bir suç vardır ve ceza bu ödemeyi garanti altına alan bir kavramdır. Köle ahlakının ortaya çıkışıyla bu tip ahlak kavramları günümüzdeki anlamları kazanmışlardır. Nietzsche kara vicdanı kendini günahkâr olarak görme eğiliminden dolayı ortaya çıktığını düşünerek tanımlar.

“Çileci ideallerin Anlamı Nedir?” başlıklı üçüncü çalışmada ise, Nietzsche çileciliğe karşı çıkar (Çağdaş yaşamı etkileyen güçlü ve paradoks bir durum olarak kabul eder). Nietzsche çileciliği zayıf ve hasta bir istenç olarak görür. İnsanın kendi hayvani içgüdülerinden ortaya çıkan, iğrenç, günahkâr ve dehşet dolu bir durumdur. Bu içgüdülerinden uzaklaşmayan kişi, boyun eğdirilip, ehlileştirilir. Nietzsche bu durumu şu sözüyle özetler: “İnsan istememeye karşı hiçliği istemeyi seçiyor…”