Al iplerini ellerine

Korkaklıktan, bıkkınlıktan ya da bezginlikten birilerinin ellerine tüm iplerimizi veririz bazen. Bir kere verdiğini geri almak öyle zordur ki. Yorulmamak ve kendimizle yüzleşmemek adına. Koca-kardeş ve/veya evlat...

Bizim adımıza yönetsinler isteriz paramızı, evimizi, hayatımızı diye. Yeter ki biz yüzleşmeyelim yetersizliklerimiz adına. Teslim olduklarımızın tüm hizmetini yaparız hiç şikayet etmeden, gördüklerimizi görmemezlikten gelerek. Yorgunluklarımızı göz ardındaki dağ ardına saklayarak.

Yorgunluğun en büyüğü teslim olmaktır aslında. Korkularının korkunç dişlerinden saklanma çabası. Her işi, herkesi idare et ama kendini idare edememe... Ne yazık bir senaryo. Birileri kırılmasın diye ince bir düşünceyle kendi kendini tam orta yerinden kırarak koparma becerisi.

Ben yapamam deme bana ne olur. Yaparsın. Yapmadın mı? Kim idare etti bütün hayatını? Sen olmazsan buralar kör kapılar. Bu kapı sen varsın diye var. Sen varsın diye var. Haksızlıktan dolayı kırılmamak için kulaklarını tıkayanın kulaklarına ses tutmak gerek. Yıllardır görmezlikten geldiklerini anlat bize ki kör bakmasın gözlerimiz sizler gibi.

Ömür dediğin üç gün, üç günlerde mutlu olmak gerek ama ne yaptığının farkında olarak. Kafanı şöyle bir kaldır da bak aynaya. Ömürlerimizin üçte kaçı kalmış bizlere? Hayatını kim için neye tükettin? Sorularını acımadan sor kendine. Sevdiklerinin sevgini kullanmalarına izin vermekten vazgeç. Her durumda bağlamadı mı ayaklarını sevdiklerin? Sen varsın diye varlar/varız yanında.

Hep gitmek istedin, hep takılı kaldın ve her ordasın. Ne yaşanmışlıklardan ders aldın ne de gözlerini kaldırdın gerçeklere. İplerini başka ellere teslim edenler hep başkalarının gözlerinin içine muhtaç-mahçup bakarlar. Gördün. Gördün de görmememezlikten gelirsin.

Biliyor musun? Sen, sen olduğun için aydınlıktı buralar. Sen, senin varlığın sayesinde geldin bu güne kadar. Sen kimseye muhtaç değilsin. Lütfen kimseden bir şey isteme, istediklerin sende zaten var. Taleplerin senin imkanların, ellerine iyi bak, istediklerin ellerindeler...

Omuzlarını bir kaldır yukarı, aynaya sahip olduklarınla bak... Bu kapılar sen varsın diye aydınlık... Sen olmazsan kör karanlıklarda kilitli kalırlar.