Ancak türkülerimiz birleştirir

Türküler genellikle bir olay bir arzu bir heyecan üzerine doğarlar. Türküler başlangıçta sahibi belli ürünlerdir. Ancak zamanla asıl sahipleri unutulur ve sonraki nesiller tarafından halkın diline dolaşa dolaşa farklı coğrafyalara yayılır. Türküler böylelikle anonimleşir. Önce mahalli hüviyet gösteren türküler zamanla milli hüviyete bürünürler.

Her yöre insanı sözünü aynı açıklıkla veya çekinme duymadan söyleyemez. Örneğin; Doğu Karadeniz'deki.

Boynundaki altının
Ben verdim parasını...

dizelerinde görülen başa kakmayı Urfa türkülerinde göremeyiz. Gene Karadeniz bölgesinin.

Ha bu köyün içinin
Acayip bekarı var ..

sözlerini Diyarbakır'da bulamayız. Bağnazlığın az olduğu Doğu Karadeniz halkı sözünü sakınmadan söyler. Bu demek değildir ki öbür bölgelerimizde bağnazlık çoktur. Kesinlikle bu ithama yönelmiyoruz. Buna gerçekler engeldir. Ancak kimi dinsel etkiler, kimi medrese eğitimleri o bölgelerimiz halkının açık açık kimi konuşmalarını sakıncalı saymıştır. Tarihsel gelişim içerisinde o yörelerdeki dinsel olayların çokluğu bunun kanıtıdır.

İşte Doğu Karadeniz'in ikliminden dolayı çok çabuk harekete geçen halkı, bunu öylesine kimliğini sindirmiştir ki aklına geleni hemen, ama hemen sormadan edemez. Bu soruşta bir içtenliğin, bir gerçeği aramanın görüntüsü vardır. Bir kabalığın yerine duru, temiz bir yüreğin soruşu vardır. Yoksa bir sanatçının durup dururken sevdiğine,

Seni bana metettiler,
Aslı var mıdır?

diye saf saf sormasını hangi incelikle bağdaştırabiliriz?

Türkülerimiz bizleri birbirimize bağlayan, beraber ağladığımız beraber güldüğümüz beraber hüzünlenip beraber sevindiğimiz en önemli kültürel değerlerimizdir.

Kim Aysun Gültekinden " Ah neyleyim gönül gönül senin elinden" yada Yıldıray Çınardan Çarşambayı sel aldı" yada Ali Ekber Çiçekten "Ağlama gözlerim Mevlam Kerimdir" türküsünü dinlerken hüzünlenmezki. Türkülerimiz de öyle bir ton öyle bir nokta varki türkünün yöresi ne olursa olsun bütün Anadolu insanını bir araya getiren bir ortak kalp oluşturan bir anlam ve değerleri barındırır derinlerinde.

Son yıllarda televizyonlarda türkülerimize ait programları çok nadiren izler dinler olduk. Ancak eski plaklarda kasetlerde kaldı türkülerimiz. Oysa hemen her akşam önde gelen tv kanallarında öyle diziler oynatılıyorki hemen hepsi farklı bir dünya içerip insanlarımızı dahada ayrıştırıyor dahada kutuplaştırıyor. Ya her akşam konu farklı da olsa aynı kişiler, her konuda bilgi sahibi olduklarını gözümüze sokarcasına güya tartıştıkları rating uğruna kavga yaptıkları programlarına ne demeli.

Ya siyasetçilerimizin her akşam bizlere yalan söylemeleri bir yana birbirlerinde iftira atmaları hakaret etmeleri ve fütürsuzca kavga etmeleri hezeyanına ne demeli. En azından bu siyasetçilerimizin bizleri yönetenlerin daha uysal daha sabırlı daha barışçı daha demokratik ve daha insani olmaları için türkü dinlemelerini tavsiye ediyorum. Çünkü büzüm türkülerimizde geçmişten gleen gerçek bizi biz yapan değerlerimiz var. Her biri tarifsiz değerli her birinde anlam yüklü hikayeler sözler var. İnsanı dahada insan yapan değerler var. İnsanı birbirine dahada yakınlaştıran değerler ve duygular var. İnsanın birbirini dahada iyi anlaması için sayısız öğütler var. Sayısız dersler var.

Diyorumki RTÜK ilk kez bir işe yarasa da tv lere bir zorunluluk getirse. Her akşam en az 8-10 türkü içeren programı prime time saatlerinde zorunlu kılsa. Siyaseten çok zor günler geçirdiğimiz şu zamanda kardeşin kardeşe kötü baktığı, bırakın karşıt görüşleri aynı görüşten aynı dinden olan insanların bile hizipleştiği, kavga ettiği günlerden Türkülerimiz sayesinde onun birleştirici özelliği duygulara gem vurma, sabretme ,sağduyulu olma, sevme, saygı duyma gibi ne güzel değerleri sayesinde birlik ve beraberlik içinde güzel günlere doğru gitsek.

Bence ne olursa olsun türkü dinleyen türkü seven bir nesil yetiştirmeliyiz.Derlerya içki bütün kötülüklerin anasıdır diye. Bence de türkü bütün kötülüklerin panzehiri gibi geliyor bana. Ne dindar olmak ne başka bir şey... gerisi boş..

Akşam olur karanlığa kalırsın. Derin derin sevdalara dalarsın

Beni koyup yadellere varırsın Sana zulüm bana ölüm değilmi....

Derdim çoktur hangisine yanayım. Yine tazelendi yürek yarası...

Beni dertten derde saldın. Şu gönlümü nasıl çaldın..

Mektup benden selam söyle o yare.. Söyle benim için eller ağlasın..

El vurup yaremi incitme tabip.. Bilmem sıhhat bulmaz hicraneler var.

Dağlara çen düşende Kalbime gam düşende..

Güzellerden üç güzel var sevilir.. Biri oğlan biri gelin birisi kız..

Gurbet elde bir hal geldi başıma. Ağlama gözlerim mevlam kerimdir.

Gönül gel seninle muhabbet edelim. Araya kimseyi alma sevdiğim.

İşte gidiyorum çeşmi siyahım. Önümüzde dağalar sıralansa da..

Seyyah olup şu alemi gezerim. Bir dost bulamadım gün akşam oldu..

Ela gözlüm ben bu elden gidersem. Zülfü perişanım kal melul melul.

Altın hızma mülayim.. Seni haktan dileyim. Yaz günü Temmuzda sen terle ben sileyim.

Şu yüce dağları duman kaplamış yinemi gurbetten kara haber var..........

ve daha niceleri.......

Bu türküleri dinleyen seven ve sevdiren insandan asla zarar gelmez. Çünkü o insandır. Çünkü o bir çok güzel duyguların beraberce yoğrulduğu anlamlar bütününü içine sindirmiş, seven, sevilen, insana değer veren, doğaya tabiata varlığa sevgi duyup saygı gösteren yüce bir kişiliktir.

Bütün herkesin gününün ve geleceğinin türkü tadında geçmesini diliyorum. Çünkü o tad gerçekten çok güzel..İnsana insan olmanın verdiği güzel bi hazzı var. Yaratanına olan güzel bi sevgi ve saygısı var o tatta. Ama güzel bir türküyü sevdiğiniz kişiyle paylaşmakta en büyük mutluluk... O mutluluğu uzun süredir yaşayamadığım için ancak böyle yazarak türküye olan sevgimi ve türkü paylaşımımı yapmak istedim.