Anlar

ANLAR
Eğer, yeniden başlayabilseydim yaşamaya,
İkincisinde, daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadığım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doğuşu izler,
Daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.
Görmediğim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. Yaşam budur zaten.
Anlar, sadece anlar. Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında termometre, su, şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.
Eğer yeniden başlayabilseydim,
İlkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım, bir şansım olsaydı eğer.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum...
ÖLÜYORUM...

Jorge Luis BORGES

İstemiyorum.. Hiç bir şekilde büyüdüğümde böyle cümleler kurmak, artık çok geç demek istemiyorum..
Doya doya, tadında hayat istiyorum.
çok şey istiyorum belki de..
Hayır! Çok değil, asla çok değil. Bir daha başlıyamayacağız hayata, birdaha olmayack. Öyle bir gün gelicek ki doğmayacak güneş bir daha, denizin sesini duyamayacağız mesela ya da kuş sesini. Ya daa.. Ya da sevdiklerimizin sesleri yankılanamayacak dağların ardından...
Bİr ses duyulacak gecenin içinden 'Artık çok geç diyen..'
Geç diyenlerden misiniz?
Bir daha düşünmek lazım.
Yeniden.
Sakin kafa ile...
An'ı yaşamak için.*