AYNA TUTMAK

Çocukken dedemin evinin büyük giriş kapısının dışında sağlam bir ip asılı olurdu. Gündüz vakti kilitsiz kapatılan kapıyı açmak için kullanılırdı o ip, ucunda küçük bir çubuk bağlı olurdu, ip içeri kaçmasın diye. Evin halkı dışarıdan o ipi çekerek girerdi içeri. Geceleri kilitlenirdi kapı ve ip işe yaramazdı. Yine bir gündüz vakti herkes öğle uykusundayken içeri hiç ses çıkarmadan giren bir yakın akraba kadınına çok sinirlenmişti rahmetli dedem. “Bir eve böyle hiç ses çıkarmadan girmek mahreme gizlice girmek gibi bir şeydir, kapıdan seslenirsin evden ses çıkmıyorsa o eve girilmez, çoluk çocuk sahibi kadınsın bunu bu yaşta hala bilmiyor musun” diyerek fena çıkışmıştı. O kızılan yengemiz, yıllar sonra “O gün çok utanmıştım ama bir daha kimsenin evine sessizce girmedim, Aslan Abi doğru söylemişti” diye anlatmıştı. İkisi de öldü nur içinde yatsınlar, ikisi de bize bir hayat dersi verdiler, almasını bilenler aldı alamayanlar hala aynı.

Mahrem çok geniş ama bir o kadar da güvenli geniş yemyeşil bahçeli bir göl gibidir. O göl insanın özgürce yaşama alanıdır, o göle izinli giren insan neye ihtiyacı varsa ona kavuşur ama izinsiz giren batmayı, boğulmayı göze almak zorundadır. İnsanlık halleri içinde olabilirler, olmazsa olmazlar vardır ki uyulmadığında sadece baş ağrısı ve sıkıntı yaparlar. Bazen hepimizi kapsayan bilmeden başkasının mahremiyetine girme adımları olabilir, bazen karşımızdaki fark eder uyarır bizi ve fark ettirir, bazen de biz fark ederiz attığımız yanlış adımı. Ne yaptığımızı anladığımız anda küçücük bir özür her şeyi eski sakinlikte sürdürmemize yardımcı olur. Medeni insanların birbirlerine saygılı bir şekilde yaşama biçiminde doğru olan budur. Aynı evin içinde yaşayan annemizin-babamızın-çocuğumuzun kapısını çalmadan pat diye girmek bile mahremiyete saygısızlığı içerir, tepki alırız ve özür dilemek zorunda kalırız.

Aynı mahremiyet bahçenize biri girer bazen seslenerek bazen de ipi çekmeden sessizce, uyarırsınız buraya izinsiz girilmez diye. Afedersin bilemedim diyen kendini bilen insanla sorun çıkmaz ama ani çirkin bir tepkiyle karşılaşma ihtimalinizde doğabilir. Her türlü mahremiyete saygısızca giren insana densiz denir. Densize ayna tutarsın kendini görsün de düzeltsin diye, gördüğü kötü ve çirkin görüntünün senden kaynaklandığını düşünür, kötü görüntüdeki kötü niyetleri sana yükleme kalkışarak. Halbuki sen sadece yaşıyorsundur kendi bahçende kimseye bulaşmadan. Ayna tutarsın gör de öğren öğrenmenin yaşı yoktur diye göremez ve öğrenemez, bilse o aynada o kötü görüntüleri göremeyeceğini bilir, hatta bilse kimse ona ayna tutmak zorunda kalmaz ama bilmek işine gelmez. Ayna tutarsın, hayat uzun bir daha böyle şeylerle karşılaşma diye, başına her geleni ilk geliyormuş gibi algılar yaşadığı hiçbir şeyden ders almadan. İslamın şartı beş altıncısı haddini bilmektir demiş peygamber efendimiz, destur edindiğim bir sözdür bu her zaman çok severek benimsediğim.

Yarın bayram, iyi dileklerin iyilikler getireceğine inanarak iyilikler ve güzellikler diliyorum tanıdığım herkese ve blog ailesindeki tüm yazanlarımıza.