Ayrılık yalanı

Hayatın ritmini bozuyor çaresizlik
Gözlerime öylece sevgiyle bakarken
Ve onca sevildiğini biliyorken gittin!
Tam da mutluluk yakalanmışken üstelik.
Biliyordum bu kavuşmanın ne uzun bir ayrılığın sebebi olacağını. Ayrılığın en zor yanı, ayrılığın ayrılık olmayışı. Arada aykırılık olmayışı. Giderken gidemeyişin, kalırken kalamayışım durduğum yerde. Ayrılırmış gibi ayrılmak ne zor. Beni alıp yanında götürüşün o çok uzaklara ve benim yanımda saklayışım seni tüm gözlerden sakınarak. Gittin sanıyor şimdi seni tanıyan bilen herkes. Başka sevenlerin gidişine gözyaşını akıtıp alıştı bile ayrılığa.

Bense gülümsedim hep yüzüne biliyordum gidemeyeceğini, seni böyle gönderemeyeceğimi. Son buse de bile gülümsüyorduk. Kokun üzerimde, her girdiğim de beni bekliyorsun odalardan birinde. Ne kadar hafif bir esintisin, oysa fırtınalar koparıyorsun içimde. Susuyorum gidişine. Senin bana dokunmaya kıyamayışın gibi kıyamıyorum yüreğini incitmeye. Kabullenmiş görünüyorum bu gidişi. Ve zaten biliyorum imzası çoktan atılmıştı geçmiş tarihin birinde. Susmasam ne olacak? Ya da susmasan. Felaket diyor başkaları. Oysa bizim felaketimiz çoktan yaşandı.

Biliyorum yüreğimize dağlar dayanmaz bizim. Ve biliyorum gittiğin o yerde benimle gezinmektesin. Ama yine de madem ayrılır gibi ayrılamayacaktık. Hiç gitmeseydin de hep kavuşur gibi yaşasaydık.