Ben doğmuşum kime ne!

Doğduğum gün bugün.

Kimileri için iyiki doğmuşum kimileri için ise neden doğmuşum? Geriye dönük 42 yıl içerisinde neler yaşanmadı ki ve nelere şahit olunmadı ki?

Sevincin gözyaşları oldu kimi zaman kimi zaman hüzünün gözyaşları. Gülerken ağladığım oldu ama ağlarken güldüğüm de.

Yüreğim sığmadı bedenime, bir yumruk geldi oturdu kimi zaman da gırtlağımın orta yerine. Avaz avaz bağırmak istedim kimi zaman kimi zaman ise nefes dahi almadan belki oturup kalmak bir yerlerde. Göğüs kafesimin içinde deli gibi çırpındı yüreğim, aklım bir karış havada dolaştım kimi zamanlar. Kimi zamanlar yüreğimin dediklerine inat aklı selim içinde buz kestim herkesin önünde. İçimdeki kopan fırtınalar yüzümde bir dalga dahi yaratmadı o zamanlarda. O zamanlarda dahi bilmedi kimse dalgasız denizin dibinde ki yarılan kum tepelerini.

Bir zaman oldu gördüm yoksulluğun yüzünü ve zaman oldu gördüm varsıllığın içini. Hiç olmadı hesapsız param. Ama aç yattığımı da hatırlamam. Yattıysam da eğer ya kendi aptallığımdan ya da keyfimden.

Çatlayıncaya kadar yedim kimi zaman kimi zaman içtim içkiyi kusana kadar. Aldım tadını rakının, kokusu mest etti bir zaman. Bir zaman iğrendim anasonun kokusundan. Ama ben içmediğimde neden içiyorsun diye de sormadım kimseye.

Vatan millet kurtardım köprü altında, kafelerde duman altı oldum okey oynarken. Pek bir keyif oldum o anlardan. Anlattım herkese o günleri tüm sefilliğime ve serseriliğime rağmen. Utanmadım ama ne yaptıklarımdan ne düşündüklerimden.

Hızlı bir devrimci oldum, yürüdüm yollarda bağıra bağıra. Din felsefesine merak sardım anlamaya çalıştım, anladığımca da anlatmaya. Eşit olalım dedim tüm insanlar sonrasında ise insan olma özelliklerini taşıyanlar dedim. Bir başka insanın canını kendi canına kastedmedikçe alanlar insan olamazlar dedim. Dedim ki küçücük çocuklara uyuşturucu satanlar, onları porno malzemesi yapanlar insan değiller, insan değiler dedim hedef gözetmeksizin küçücük çocukların canlarını alanlar.

Bilmiyorum dedim, bilmediğim soruların cevapları için. Utanmadım da bilmiyorum demekten. Üstüne de yatmadım bilmediğim şeylerin ve öğrenmeye çalıştım elimden geldiğince.

Hala bir çocuğum annemin gözünde ve bir çok şeyi bilenim bazılarının gözünde. Annemin gözündeki çocukla, birleri için ideal olanı birlikte yaşadım. Şımardım bu yaşıma rağmen annemin yanında ve vakur bir duruş sergiledim diğerlerinin önünde. Ne annem inandı diğerleri yanındaki halime ne de diğerleri inandı annesinin yanındaki şımarık koca bebeğe. Hani ben de arada bir karıştımadım değil kimin yanında ne olduğu ama olsun ikisi de benim zaten.

Bir çok şey yaşandı geçen 42 yılda hepsini anlatmak mümkün değil elbette ve mümkün değil benim gibi yaşamanız bunları. “Yaşamak lazım, anlatmak mümkün değil”.

Geçen bunca yılın ardından bugün yaşadıklarımla mutlu ve yaşayacaklarımla huzurluyum. Pişman olmadım ve keşke demedim. Ne yaptıysam ben yaptım, yapacak kadar olgun isem o zamanlarda sahiplenecek kadar da olgunum şimdi.

Kim ne derse desin, ben iyi ki varım bu dünyada. Sonsuz teşekkür ediyorum anneme ve babama. Babama rahmet, anneme sağlık uzun bir ömür diliyorum 42 yıl için.

28 Ekim 2009