Ben Seviyorsam Sen Bahanesin!...

Nasıl bir şey bu “AŞK”…

Bazen üzerine yüklediğimiz anlamlar saçma geliyorsa da aşkın içinde olunduğu dönemlerde mantıklı olabiliyor. Bir kere şu kesin ki aşkı yaşarken gözü kara oluyor insanın, aşk bittiği zaman geriye dönüp bakıldığında o an için saçma gelen bir sürü şeyi yapmış olduğumuzu görüp kendimize şaşırdığımız davranışlarda bulunabiliyoruz… ''Bir daha mı yok asla yapmam, böyle bir gaflette bulunmam'' deriz ama tekrar aşık olursak aynı durumları yaşayabiliriz…

Kesin olan bir unsur daha var aşkta bence, aşık olduğumuz kişi gözümüzde öyle yücedir öyle anlamlıdır ki hayatımızı onsuz düşünemeyiz, başka alternatif yoktur, ya o olacak, ya da biz bir hiçiz… Hayatımızı, varlığında anlamlı ya da yokluğunda anlamsız kılan zattır o… O bir can suyudur, yokluğunda ölüyüz ya…

Hiç düşünür müyüz ki, bizim ona yüklediğimiz anlamlarla vardır O… O anlamları kaldırdığımız zaman bir anda bir hiç olur gözümüzde. En önemli mesele bunun ayırdına varmak. Anlamları yüklemek çok kolaydır, bir anda yücelir gözümüzde, yaşamımızın odak noktası olmuştur artık…

Kolayca yüklediğimiz bu anlamları baktık ki hak etmiyor, geri alıp onu bir hiçe çevirebilsek acıyı daha az çekeriz ya da hiç çekmeyiz… Keşke kolay olabilse, bu kadar mantıklı düşünebilsek o dönemlerde, başarabilen var mıdır bilmiyorum…

2000 yılında kitap fuarına gitmiştim… Şiir kitaplarını karıştırırken Özer Bal’ın şiir kitabını almışım elime. O yıla kadar hiç tanımadığım bir şairdi. Kitaba şöyle göz gezdireyim derken, bir şiiri dikkatimi çekti, bana öyle mantıklı geldi ki yazdıkları sırf o şiir için aldım kitabı. Şiiri yazıyorum, okuyunca katılacaksınız yazdıklarına:

SEVİYORSAM

Nasılsa öyle yaşanacaktı

Söylenecek bir bahane hep vardır

Ha bugün yalnız

Ha günün ötesi

Seni sevmek

Beni harcamak olmayacaktı


Sana yüklediğim anlamları

Senmişsin gibi düşünme

Aldanırsın

Sen o anlamlarla

Sadece bende varsın

Ben seviyorsam

Sen bahanesin…

Ne güzel anlatmış değil mi?... Katılacağınızı düşünüyorum…