Bencil yaşıyoruz

Severken de sevilirken de ' önce ben ' diyoruz. Çok sevmek değil de çok sevilmek dileğimiz. Mecnun' un Leyla' sına duyduğu aşkını, Ferhat' ın dağları delen tutkusunu film tadında izliyoruz ama yüreğimizde hissetmiyoruz.

Kendimize bir gelecek korkusu yaşatmışız da korkar olmuşuz kendimizden. Mazeretler bulmuşuz hatalamıza da yüklemişiz herşeyi bu korkuya... Hastalık olmuş bu bizde de ruhumuzu sarmış.

Fedakarlık yapmak istemiyoruz, emek ermek istemiyoruz. Kolayca pes edip artık bitti diyebiliyoruz. " Seni sevdim... ama o kadar " deyip çekip gidebiliyoruz. Çok ucuz yaşıyoruz sevgilerimizi, kolayca harcıyoruz. " Güvenilecek insan mı var? " diyoruz. Siz kendinize güvenmezken başkaları size nasıl güvensin?

Bir gün sıkılıp gitmeyeceğinize yüreğiniz garanti verebiliyor mu? Bir sorun bakalım...

Sevgi güzellik ister, güzellik emek ister. Güzellikten de değil, yürekte ateş ister...