Beşer Nisyan ile maluldür ve ideolojinin gözü kördür

Tekirdağ, Şarköylüydü. Mutlu bir çocukluk yaşamıştı. Sevgi ile büyümüştü. Büyük umutlarla ve heyecanla beklediği gün gelip çatmıştı. Çocukluk hayallerini süsleyen öğretmenlik mesleğine adım atmak üzere ailesi, sevenleri ve kendisi ile aynı hisleri paylaşan binlerce akranıyla birlikte kurasının çekilmesini bekliyordu. Ataması açıklandı. Ailenin yüreğine kor düştü. Diyarbakır ili, Bismil İlçesi, Çavuşlu Köyü ilköğretim okulunda görevlendirilmişti. Cehennemin dibiydi. mahrumiyet bölgesiydi. Terör vardı. Ölüm kol geziyordu. Askerin, polisin bile silahıyla uyuduğu, hava karardıktan sonra kışlasını terketmeye cesaret edemediği günlerdi. Herhalde hayalindeki kura bu değildi ama torpil arayışına girmedi, becayiş peşinde koşmadı. Görev yerine intikal etti. Babacığı gözünden sakınıp büyüttüğü evladını yalnız bırakmadı. Birlikte köy evine yerleştiler. Kutsal görevine başladı. Heyecan doluydu. İçi kıpır kıpırdı. Herhalde bir parça endişeliydi. Kimbilir, belki mutluydu. Fazla zaman geçmedi. Bir gece kapısı kırıldı. Evinden alınıp gecenin karanlığına sürüklendi. Nasıl bir korku, nasıl bir dehşet yaşadı blinmez, Allah bilir, tahmin bile edilemez ancak hepsi birkaç saniye içinde son buldu. Körpe bedeni yaşı kadar kurşunla delik deşik edildi. Babası da evladınının kaderini paylaştı, ölümde de onu yalnız bırakmadı. 

26 Ekim 1993 gecesiydi. 

Bedenleri yere serildi. Kanları toprağa karıştı. Ruhları göğe yükseldi. Şad olsun. Allah rahmetini esirgemesin. 

Neşe Alten 21 yaşındaydı. Öğretmenliğinin 25'inci günündeydi. İnsanlıkdışı vahşi yaratıklar tarafından hunharca katledilen 138 öğretmenimizden biriydi. 

Bugünlerde karşımıza hak hukuk martavallarıyla dikilen vahşi teröristler ve onların maddi manevi destekçileri ile mücadele tarihimiz bunun gibi binlerce yürek yakan hikaye ile doludur. Bu katıksız vahşet Türk Milletinin vicdanında yer etmiştir, genlerine işlemiştir. Bu genetik miras nesilden nesile aktarılmıştır. Türk milletinin ve devletinin 30 yıllık mücadele azminin temelinde işte bu acı hikayeler yatar. Bütün bir milletin mücadele azmini diri tutan şey bu sonsuz vahşetin kurbanlarının ruhlarının bizi izlediğine olan inancımızdır. Bu insanlara borçluyuz ve biz borcumuza sadık bir milletiz. 

İşte bugünlerde size unutturulmak istenen şey budur. Sizden vahşeti, ölümleri, köy baskınlarını, çoluk çocuk ceset yığınlarını, geceyarıları lojmanından toplanıp katledilen öğretmenleri, imamları, memurları, yok olan aileleri, yaşanmadan bitmiş hayatları unutmanız bekleniyor. Mücadele azmimizin en sağlam dayanağını yıkmaya çalışıyorlar. Meseleyi zalim devletin silahlı güçleri ile mazlumların savunucusu örgüt arasındaki savaş olarak göstermeye gayret ediyorlar. Basınımızın köşelerini ele geçirmiş bir takım gafil ve hain meselenin yakın geçmişle, kanla, vahşetle bağını kopararak, konuyu basit bir haklar mücadelesi şeklinde lanse etmeye çalışıyor, meseleyi demokrasi maskesinin arkasına gizleyerek, Türkiye'nin en büyük gazetelerinin köşelerinden PKK diliyle konuşuyor, bizlere alenen PKK propagandası yapıyorlar. 

Ama biz unutmadık, unutmayacağız.